به گزارش مشرق، صفحه اینستاگرام مرزوبوم  برشی از خاطرات بانو عزت قیصری، از شیرزنان کردِ حاضر در دفاع مقدس را منتشر کرد.

 خواستم به مجروحی که تشنگی را در چهره اش مشاهده کردم آب بدهم، اما دکتر مخالفت کرد. گاز را داخل یک رسیور آب فرو بردم و چلاندم و با گاز خیس لب و زبانش را مرتب مرطوب می کردم. علی رغم دستور دکتر، گاز را این دفعه کمی آب دارتر روی لب هایش گذاشتم. طوری که حتی چند قطره آب در دهانش چکید. آب را بیرون زد و گفت روزه ام را با این آبها باطل نمی کنم. من سر سفره ی مولایم افطار می کنم.

 دست روی جراحاتش گذاشتم و گفتم: تو را به مولایت قسم، مرا هم سر سفره ی مولای مظلوم مان یاد کن! او سرش را به علامت مثبت تکان داد و لبهایش تکان خورد. برایش آب آوردم، نخورد. حتی حاضر نشد لب هایش خیس شود.

 گاز خیس و یک تکه یخ روی لب و قلب او گذاشتم تا شاید کمی از تشنگی اش برطرف شود و از دیدن آنها رفع تشنگی کند و مرهمی باشد بر گلوی خشک و تشنه اش.نگاهم به چهره اش بود که با نگاه خاصی گفت: - السلام علیک یا ابا عبدالله!و بعد از چند لحظه یا حسین (ع) گویان سفر کرد و مثل مولایش تشنه لب به شهادت رسید.

 لبانش را کمی باز کردم و چند قطره آب سرد را در دهانش چکاندم. آب از بین دندان هایش که روی هم قفل شده بود و از لابه لای لب هایش بیرون آمد. او روزه اش را با گلوله و ترکش و خون افطار کرد. در سالهای جنگ کمتر شهیدی را دیدم که آخرین لحظاتش را بدون نام ائمه (ع) گذرانده باشد.