به گزارش مشرق به نقل از فارس، پیش از ظهر امروز در ادامه رسیدگی به اتهامات متهمان پرونده فساد بانکی سه هزار میلیارد تومانی نوبت به د-م معاون بانک ملی شعبه گروه ملی فولاد رسید.
این فرد اتهامات خود را نپذیرفت و در دفاع از خود گفت: من به دلیل اعتمادی که به مدیران بالادستی خود داشته ام اسناد مربوط به اعتبارات گشایش را امضا کردم.
وی افزود: مدیر بالادستی ام در سال 88 و 89 دوبار به عنوان مدیر نمونه انتخاب شده بود به خاطر همین من به او اعتماد کافی داشتم منابع مالی شعبه از زمان حضور وی بیش از 900 درصد افزایش پیدا کرده بود.
متهم تصریح کرد: من از تخلفات اداری وی در گذشته اطلاعی نداشتم چون هیچ وقت از تخلفات به ما چیزی نمی‌گفت و من حمایت مدیران را از او دیده بودم.
قاضی از وی پرسید: از تشویق‌هایی که این فرد شده بود به شما هم چیزی رسیده بود.
متهم پاسخ داد: به هیچ وجه من تا کنون تشویق نشدم.
متهم اضافه کرد: تولید گروه ملی فولاد در زمان حضور مدیرم چندین برابر شده بود در این زمان قاضی خطاب به وی گفت؛ آنها که تولید نمی کردند واردات انجام می‌دادند و سپس واردات را به اسم تولید می‌فروختند.
متهم گفت: من از این موضوع اطلاعی نداشتم فکر می‌کردم تولید آنها افزایش پیدا کرده است.
قاضی از او پرسید: هیچ وقت مشکوک نشدی چرا وضع مالی تو ثابت مانده و مدیریت وضع مالی اش تفاوت فاحشی پیدا کرده است.
متهم گفت: من هیچگاه متوجه تفاوت وضع مالی وی نشدم چون اصلا زندگی اش تفاوتی نکرده بود.
قاضی به او گفت:بیش از 103 فقره اعتبارات اسنادی خارج از سیستم بانکی گشایش شده و امضای شما زیر آن است شما می‌دانید که هر چیزی در بانک نباید امضا شود.
متهم گفت: کار گشایش اعتبارات به عهده خود کیانی بود من فقط به دلیل اعتمادی که داشتم اسناد را بعداز او امضا می‌کردم.
قاضی از او پرسید حسن نیت تا چه اندازه‌ای؟
متهم گفت: من بدون آگاهی و قصد و نیت این کارها را انجام می‌دادم.
قاضی به او گفت: شما خیلی مجانی کردید مجازاتش سنگین است.
متهم گفت: مجانی کار کردن من را دلیل بر حسن نیت و بین گناهی‌ام قرار دهید.
درادامه رسیدگی به اتهامات این فرد موکلش در جایگاه قرا رگرفت و با اشاره به اینکه موکلم سابقه 25 سال کار بانکی دارد گفت:دراین مدت حتی یک تخلف از وی ثبت نشده است او از خانواده ای است که دو برادر شهید دارد و خودش نیز زمانی را در جنگ بوده است و این اتهاماتی که به وی نسبت داده شده صحت ندارد.
قاضی خطاب به وکیل متهم گفت:این اتهامات نسبت داده شده یا متوجه متهم است؟
وکیل گفت: بله متوجه متهم است.
وی در دفاع از موکلش گفت: موکل من براساس نوعی اعتماد به فرد بالادستی خود امضا کرده اما در این امضا هیچ تبانی صورت نگرفته است استحضار دارید که برای تبانی نیاز است که دو یا چند نفر با هم همفکری کنند.
قاضی در این لحظه گفت: متهم این پرونده خود به خود امضا می‌زده است اصلا نیازی به همفکری نداشته است. متهم این پرونده دنیاو آخرتش را برای دیگران فروخته است.
وکیل گفت: حاج آقا عذرخواهی می‌کنم اما الان زمان اظهار نظر من است نه زمان اظهار نظر شما.
قاضی گفت: بله قبول دارم من سکوت می‌کنم و شما ادامه دفاعیات‌تان را بگویید.
وکیل متهم در ادامه دفاع گفت:دادستانی اگر به علم داشتن متهم از انجام این کارها ایمان دارد و برای آن دلیلی دارد بهتر است این دلیل ها را به ما هم ارائه دهد بهتر است به ما ارائه داده تا ما هم براساس این دلیل‌ها از متهم دفاع کنیم.
قاضی خطاب به متهم گفت: می‌خواهم از شما دفاع آخر بگیریم شما دفاع می‌کنید یا وکیل‌تان؟
متهم در جایگاه قرار گرفت و در پاسخ به اظهارات نماینده دادستان گفت: من از ملت ایران عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم مرا ببخشند.
وی گفت:من فقط و فقط به حرف‌های فرد بالا دستی خودم توجه کردم و اسناد را امضا کردم.
در خاتمه وکیل متهم نسبت به قرار بازداشت اعتراض کرد که قرار شد این اعتراض از سوی قاضی مورد بررسی قرار گیرد.
