به گزارش مشرق، حجت الاسلام و المسلمین سیدمحمدجواد سایبان در گفت‌وگویی مطرح کرد: انتخاب راه و روش صحیح و هدفمند در دنیای پرتلاطم امروزی یکی از چالش‌های مهم افراد است. از آن جا که سلیقه‌ها و تمایلات متفاوتی در بین مردم وجود دارد، پیداکردن جهت و مسیر درست، نیاز به راهنما دارد. متاسفانه امروزه به دلیل تبلیغات گسترده رسانه ها، فضای مجازی، افرادی که به عنوان الگو مطرح شده اند نه تنها مسیر صحیح را نشان نمی‌دهند که انحراف از مسیر حق را تسهیل می‌کنند. این در حالی است که در آئین ما بزرگانی وجود دارند که در تمام مراتب و زمینه‌ها سرآمد دوعالم هستند.
وی افزود: یکی از این افراد حضرت ابوالفضل (ع) است، در علو مقام و درجه ایشان همین بس که ائمه اطهار علیهم السلام به مدح و ثنای ایشان پرداخته و جملاتی تحسین برانگیز بر زبان جاری ساخته اند به عنوان مثال امام سجاد (ع) در ضمن روایتی فرمودند: «خداوند عمویم عباس را رحمت کند که حقیقتا ایثار و جانبازی نمود و جانش را فدای برادر کرد» و همچنین در روایتی دیگر امام صادق (ع) در تمجید از ایشان فرمودند: «شهادت می‌دهم که تو برای خداوند، رسولش و برادرت خیرخواهی نمودی و تو چه نیکو برادری بودی».
این کارشناس مذهبی ادامه داد: شاید در بین همه سخنانی که معصومین علیهم السلام در باره حضرت عباس (ع) فرموده اند، جملات و عبارات امام حسین (ع)، به عنوان نزدیک‌ترین فرد به ایشان، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار باشد. حضرت در روز عاشورا خطاب به قمربنی هاشم فرمودند: «یَا عَبَّاسُ ارْکَبْ بِنَفْسِی أَنْتَ یَا أَخِی حَتَّی تَلْقَاهُمْ وَ تَقُولَ لَهُمْ مَا لَکُمْ وَ مَا بَدَا لَکُمْ وَ تَسْأَلَهُمْ عَمَّا جَاءَ بِهِم»؛ای عباس! جانم به قربانت! سوار بر اسب شو و نزد دشمن برو و از آن‌ها بپرس چه شده و می‌خواهید چه کنید و از آن‌ها بپرس برای چه به این جا آمده اند؟، در این جمله، عبارت «بنفسی أنت» خود گویای عمق علاقه و احترامی است که ابا عبدالله (ع) نسبت به برادر بزرگوارشان دارند.
علمداری
حجت الاسلام سایبان در ادامه به صفات برجسته حضرت ابوالفضل (ع) اشاره کرد و گفت: میراث پرچمداری به تبعیت از امیرالمؤمنین (ع)، اولین صفت بارز حضرت اباالفضل (ع) است. درگذشته رسم بر این بود که پرچمدار باید شخصی پهلوان و نیرومند باشد؛ زیرا یکی از اصول جنگی در میان عرب این بود که اگر پرچم سپاهی به زمین می‌افتاد، آن گروه شکست خورده قلمداد می‌شد به همین دلیل امام حسین (ع) در روز عاشورا سپاه خود را به دودسته تقسیم کردند. فرماندهی سپاه سمت راست را به زهیر بن قین و فرماندهی سپاه سمت چپ را به حبیب بن مظاهر واگذار کرده و پرچم را به دستان مبارک حضرت عباس سپردند.
وی تصریح کرد: تعریف و تمجید دشمن از قمربنی هاشم نشان دهنده این است که ایشان شایسته این مقام بودند. بعد از جریانات عاشورا هنگامی که پرچم را به شام بردند، یزید با نگاهی به آن با تعجب پرسید: علمدار سپاه حسین چه کسی بوده است؟ وقتی حضرت اباالفضل را معرفی کردند، یزید گفت: «أبیتَ اللعنُ مِنکَ یا عباس» لعن و نفرین از تو دور بادای عباس. علت این کلام این بود که سرتاسر پرچم ضربه دیده بود مگر قسمتی که در دستان مبارک قمر بنی هاشم بود و ایشان تا آخرین لحظه پرچم را رها نکرده بودند.
سقایت
این پژوهشگر مذهبی ادامه داد: یکی از مناصب مهم قریش که به آن افتخار کرده و به واسطه آن به عرب فخر می‌فروختند، سقایت بود. متولی سقایت در میان قریش نیز بنی هاشم بودند. اولین شخصی که این منصب را بر عهده داشت حضرت هاشم، جد دوم پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان حضرت عبدالمطلب به این مقام رسیدند. این بزرگواران ساقی زمزم بوده و از تشنگان حجاج بیت الله الحرام در ایام حج در هوای گرم عربستان پذیرایی می‌نمودند. قمر بنی هاشم نیز به پیروی از نیاکان خود در واقعه عاشورا، وظیفه آبرسانی و سقایی فرزندان امام حسین (ع) را بر عهده گرفتند که جریان سقایی ایشان در کربلا شهره عام و خاص است.
شجاعت
حجت الاسلام سایبان اظهار کرد: در میان بنی هاشم اولین شخصی که به شجاعت معروف بود حضرت حمزه (ع) بود، به گونه‌ای که کفار با شنیدن اسم ایشان به لرزه می‌افتادند. سپس امیرالمؤمنین (ع) و بعد از ایشان نیز امام حسین (ع) به این ویژگی مهم زبانزد گردیدند. حضرت اباالفضل (ع) نیز به پیروی از پدر و برادر بزرگوارشان از شجاعت بی نظیری برخوردار بودند. رزم ایشان در سنین نوجوانی درجنگ صفین و به هلاکت رساندن ابن شعثاء که برابر با هزار مرد جنگی بود، به همراه هفت فرزندش، نمونه بارز شجاعت ایشان است.
وفاداری
وی افزود: وفا یکی از بارزترین صفات مردان تاریخ و نشانه قوت دین است. ایستادگی و پشتیبانی از حق در سخت‌ترین لحظات، نشانگر وفاداری کامل حضرت عباس (ع) بود. اعلام وفاداری در شب عاشورا در محضر امام حسین (ع)، رد امان نامهی شمر در شب عاشورا و پاره کردن آن و ننوشیدن آب به احترام لب‌های تشنه امام حسین (ع) و فرزندان ایشان، نمونه‌های بارز وفاداری ایشان است.
ولایت مداری و امام شناسی
این کارشناس مذهبی در پایان گفت : یکی از امتیازات ویژه حضرت عباس (ع) بصیرت ژرف و ولایت مداری فوق العاده ایشان بود. در زمان امامت امام حسن (ع) مطیع و گوش به فرمان ایشان بود و بدون اجازه ایشان دست به قبضه شمشیر نبرد. در دوران امامت امام حسین (ع) نیز جز فرمانبرداری و اطاعت محض، مطلبی از ایشان در تاریخ نقل نشده است. زیارت نامه ایشان بهترین گواه بر این ادعاست: «السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَلِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِمْ وَسَلَّمَ؛ سلام بر توای بنده شایسته و فرمان‌بر خدا و رسول خدا و امیرمؤمنان و حسن و حسین (درود خدا بر آنان باد).»
