به گزارش مشرق،  محمد ایمانی طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:

محمد مهاجری نویسنده روزنامه اعتماد و سردبیر خبر آنلاین گفته: "بعضی دوستان اصولگرای من می‌گویند حداکثر ۱۵۰ یا ۲۰۰ هزار نفر به خیابان آمدند، من منکر این نیستم؛ ولی ۲۰۰هزار نفر رقم کمی نیست".

این رقم حتی اگر درست بوده باشد، می شود "دو یا سه هزارم" جمعیت ۸۵ میلیونی ایران؛ دو یا سه نفر از هر هزار نفر. تازه آن هم مربوط به زمانی بود که نقاب از چهره بانیان اغتشاش نیفتاده بود و تدریجا بسیاری از همان افراد هم با دیدن برنامه و جنایات ویرانی طلبان، پشت اغتشاشگران را خالی کردند.

بصیرت مردم که موجب شد به دشمن پهلو و کوچه ندهند، با وجود سنگین ترین و پیچیده ترین و موثر ترین عملیات رسانه ای اتفاق افتاد. خود این این رویداد، صدها برابر بزرگ تر از خودنمایی اغتشاشگران است. اما عمدا به چشم بانیان و متهمان آشوب نمی آید.

در عین حال، سوال اصلی این است که چرا یک طیف سیاسی ورشکسته به تقصیر (متهم فتنه های ۸۸، ۹۸ و فتنه اخیر) و متهم بسیاری از فجایع اقتصادی دهه گذشته، به جای این که سنگ قاطبه مردم را به سینه بزنند، سنگ آن دو یا سه نفر در هر هزار نفر را به سینه می زنند؟!

غرض ورزی و کور دلی، آشکار تر از این؟ آیا خود را شریک شکست دشمن می دانند که عمدا موضوع به این مهمی را ندید می گیرند و سانسور می کنند؟

و چرا شرافتمندانه و صادقانه با صدای بلند به این سوال پاسخ نمی دهند که سهم سوء مدیریت شان، اشرافیگری شان، فرصت سوزی ها و ترک فعل ها و دهن کجی های شان به مطالبات واقعی قاطبه مردم نجیب مان چه بوده و چقدر ناراضی تراشی کرده اند؟!

مردم ما که هنوز یادشان نرفته، منطق "خودت بمال"، "همین است که هست"، "خود من هم صبح جمعه باخبر شدم" و...، رویکرد غالب بر رفتار برخی مدیران اشرافی بود.