سرویس سیاست مشرق- محمدر ضا تاجیک از تئوریسینهای جریان اصلاحات ضمن اذعان به افول جریان اصلاحات چه در سطح نخبگان و چه در سطح توده ها، مهمترین راهبرد پیشنهادی خود به جریان اصلاحات در برابر هژمونی مسلط حاکمیت را «آشناسازی مردم با حق و حقوق خود»، بیان میکند.
تاجیک با بیان اینکه اگر بخواهیم در فضای متصلب و منجمد گفتمان مسلط سیاسی در جامعه امروز تغییری حاصل کنیم، چارهای نداریم که جامعه را نسبت به حقوحقوق خودشان آگاه کنیم، تاکید می کند این جامعه است که باید اصحاب قدرت و سیاست را لاجرم به تغییر کند.
مشاور دولت اصلاحات در گفتگو با روزنامه سازندگی میگوید:
بعید میدانم که در یک شرایط عادی، اراده و میل اصحاب و اربابان قدرت به سوی تغییر و به سوی امر نو باشد. بنابراین باید یک شرایط ویژه خاص ایجاد شود و یک الزامات خاص و جبرگونههای اجتماعی خاص ایجاد شود تا بالاخره حرکتی مبتنیبر تغییر -شبیه آنچه در مشروطه ایجاد شد- اتفاق بیفتد طبیعتاً مظفرالدین شاه خیلی روی خوشی نسبت به مشروطیت نداشته یا محمدعلی شاه بهعنوان یک شاه مستبد هیچگاه نمیخواست که مشروطه ایجاد شود. اما زمانی که فشار از پایین وارد شد، موجب شد که مظفرالدین شاه فرمان مشروطیت را امضا کند. با تمام تلاشی که محمدعلی شاه در راستای منتفی کردن امضای مظفرالدین شاه پای فرمان مشروطیت کرد تا آن را به ماقبل امضای فرمان مشروطیت برگرداند اما این امکان فراهم نشد و لاجرم و البته تلویحاً مشروطه را تایید و به نوعی مشروطیت در چنین شرایطی رقم خورد.
وی در ادامه با انتقاد از جریان اصلاحات و با اذعان به اینکه جریان فوق از رابطه تفهیمی و تفاهمی با تودههای مردم قاصر است، تصریح می کند اصلاح طلبان نمیتوانند ریز بدنههای جامعه را به تسخیر خود در آورند و تنها هدفشان این شده که در بازی بزرگ قدرت در تسامحهای رسمی قدرت حضور داشته و بتوانند به صورت رسمی روزنهای برای کنشگری خودشان باز کنند و به همین رضایت دهند بنابراین نتوانستهاند، موفقیتی را به دست آورند و به تعبیر چپهای مارکسیست دچار نوعی «سکتاریسم» شدهاند.
به باور تاجیک، جریان اصلاحات حتی نتوانست که نخبهها را هم جذب کند. در چند ساله اخیر ریزشهای شگرفی از سوی نخبگان به عنوان یک سرمایه اجتماعی و انسانی در بدنه اصلاحطلبان و در مقابل آنان اتفاق افتاد. ما به یک جریان نو نیاز داریم و اگر بخواهیم که این جریان به لحاظ ماهیتی اصلاحطلبانه باقی بماند، نیازمند این هستیم که روح جدیدی در آن بدمیم و با این شرایط از اصلاحطلبی نمیتوان توقعی داشت.