به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، دکتر حشمت‌اله شهبازیان اظهار کرد: یکی از این موارد، مکانیسم ترمودینامیکی است که در آن، داروها موجب می‌شوند جریان خون در کلیه کاهش یابد و در پی آن، کلیه دچار کم‌خونی شده و صدمه ببیند.
وی افزود: دومین مکانیسم مربوط به آثار توکسیکولوژی است. در این روند، دارو وارد کلیه شده و مانند سم عمل کرده و کلیه را از بین می‌برد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: مکانیسم سوم مربوط به آثار حساسیتی یا آلرژیک است. ممکن است دارو موجب آلرژی در کلیه شود و رسوب کرده و آن را از کار بیاندازد.
وی ادامه داد: یک دارو ممکن است تنها از یک مکانیسم در تخریب کلیه عمل کند و یا با چندین مکانیسم کلیه را تخریب کند. مهمترین داروهایی که با هر سه مکانیسم عمل می‌کنند داروهای مسکن هستند که به صورت روزمره استفاده می‌شوند و تصور می‌شود هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند.
شهبازیان عنوان کرد: از این مسکن‌ها می‌توان به دیکلوفناک، ایبوپروفن، ایندومتاسین و استامینوفن اشاره کرد.
این فوق تخصص بیماری‌های کلیه گفت: هر یک از این داروها باید با مجوز پزشک استفاده شوند و مصرف بیش از حد معمول این مسکن‌ها ممکن است عوارض جبران‌ناپذیری داشته باشند.
یک فوق تخصص کلیه گفت: داروهایی که برای درمان بیماری‌های مختلف استفاده می‌شوند، با مکانیسم‌های متفاوت روی کلیه تاثیر دارند.
