به گزارش مشرق، مؤسسه بروکینگز یک اندیشکده آمریکایی است که مقر آن در واشنگتن است. مؤسسه بروکینگز که یکی از قدیمیترین اندیشکدههای واشنگتن است در امر تحقیقات و آموزش علوم اجتماعی، اصول اقتصاد، سیاستگذاری شهری، مدیریت دولتی، سیاست خارجی، اقتصاد جهانی و توسعه، فعالیت دارد. این اندیشکده در گزارش برترین اندیشکدههای جهان در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ که از سوی دانشگاه پنسیلوانیا منتشر شده، به عنوان بانفوذترین اندیشکده جهان معرفی شد.
رسالت عنوان شده این مؤسسه "فراهم ساختن نظریهها و توصیههای جدید و عملی است که سه هدف را پیش میبرند: تقویت دموکراسی از نوع آمریکایی؛ پدید آوردن رفاه اقتصادی – اجتماعی، امنیت و فرصتهای مختلف برای تمام آمریکاییها؛ ایجاد نظام بینالمللی بازتر، امنتر و مرفهتر، همراه با همکاریهای بیشتر.
مؤسسه بروکینگز میگوید اندیشمندان و اعضایش "دیدگاههای مختلفی” دارند و خود را یک مؤسسه غیرحزبی میداند، اما رسانهها اغلب این مؤسسه را ” لیبرالی متمایل به میانهروها ” یا "میانهرو” توصیف میکنند. در یک تحلیل دانشگاهی که بر سوابق کنگره بین سالهای ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ انجام شد، مشخص شد که سیاستمداران محافظهکار تقریباً به اندازه سیاستمداران لیبرال به بروکینگز مراجعه داشتهاند، و این مؤسسه در مقیاس ۱۰۰-۱ که در آن ۱۰۰ به معنای لیبرالترین امتیاز است، امتیاز ۵۳ را کسب کرده است. در همین بررسی مشخص شد بروکینگز اندیشکدهای است که سیاستمداران و رسانههای آمریکا بیشترین نقل قول را از آن دارند.
- موضع سیاسی
بروکینگز به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی خود را یک مؤسسه مستقل و غیرحزبی میداند. بررسیای که در سال ۲۰۱۱ در مورد مبالغ اهدایی کارمندان این مؤسسه بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ انجام شد نشان داد ۶/۹۷% مبالغ اهدایی سیاسی کارمندان بروکینگز به دموکراتها دادهشدهاند و بنابراین بروکینگز را به عنوان مؤسسهای لیبرال توصیف کرد. اما در یک پژوهش دانشگاهی که در سال ۲۰۰۵ انجام شد نتیجهگیری شد این مؤسسه میانهرو است چون در سوابق کنگره از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ سیاستمداران لیبرال و محافظهکار تقریباً به یک اندازه به عنوان یک مرجع موثق به بروکینگز رجوع داشتهاند. روزنامه واشنگتنپست مؤسسه بروکینگز را میانهرو و لیبرال توصیف کرده است. لسآنجلس تایمز قبل از اینکه اعلام کند به نظرش چنین برچسبهایی اهمیت ندارند بروکینگز را متمایل به لیبرالها و میانهرو توصیف میکرد. در سال ۱۹۷۷ مجله تایم، بروکینگز را با عنوان "اندیشکده ممتاز لیبرال کشور” توصیف کرد. نیوزویک این اندیشکده را میانهرو میداند اما پولتیکو از عبارت میانهرو-چپگرا استفاده کرده است. به علاوه گروه جناح چپی ناظر رسانهها به نام بیطرفی و صحت گزارش، این مؤسسه را محافظهکار میداند.
اما بعضی لیبرالها استدلال میکنند علیرغم اینکه این مؤسسه به میانهروی متمایل به چپ بودن شهرت دارد، اندیشمندان سیاست خارجی بروکینگز بیش از حد از سیاستهای دولت بوش در خارج از آمریکا حمایت میکردند. متیو ایگلسیاس به عنوان یک وبلاگنویس لیبرال عنوان کرده است مایکل اوهانلون که از اندیشمندان بروکینگز است اغلب با اندیشمندان سازمانهای محافظهکار مانند انجمن امریکن انترپرایز، ویکلی استاندارد و پروژهای برای قرن جدید آمریکایی موافق است. بههمین صورت، بنجامین ویتس مدیر تحقیقات بروکینگز عضو کارگروه حقوق و امنیت ملی انستیتو هوور محافظهکار است. اندیشمندان بروکینگز از جمله مک کلیلان مارک، رون هاسکینز و مارتین ایندیک در دولتهای دموکرات و جمهوریخواه خدمت کردهاند.
اعضای هیئتامنای بروکینگز اغلب دموکراتهای سرشناسی مانند لورا تیسون مشاور ارشد اقتصادی کاخ سفید در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون هستند اما چند جمهوریخواه میانهرو مانند کنت دوبرستین رئیس سابق امور ستادی در دوره رونالد ریگان نیز عضو این هیئت میباشند.
تاریخچه
۱۹۷۹-۱۹۱۶
بروکینگز در سال ۱۹۱۶ با عنوان مؤسسه تحقیقات دولتی (IGR) تأسیس شد و رسالت آن عبارت بود از "تبدیل شدن به اولین سازمان خصوصی ویژه تحلیل موضوعات سیاست عمومی در سطح ملی”. رابرت اس بروکینگز (۱۹۳۲-۱۸۵۰) که فردی بشردوست بود این مؤسسه را تأسیس کرد. او در ابتدا منابع مالی شکلگیری سه سازمان را تأمین میکرد: مؤسسه تحقیقات دولتی، مؤسسه اقتصاد، و دفتر آموزش فارغالتحصیلان رابرت بروکینگز که وابسته دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس بود. این سه مؤسسه در ۸ دسامبر ۱۹۲۷ ادغام شدند و مؤسسه بروکینگز شکل گرفت.
در دوران بحران بزرگ، اقتصاددانان بروکینگز پژوهش گستردهای را با مأموریت یافتن از فرانکلین روزولت رئیسجمهور وقت انجام دادند تا علل ریشهای رکود را پیدا کنند. هارولد مولتون اولین رئیس بروکینگز و دیگر اندیشمندان بروکینگز بعدها رهبری مخالفت با سیاست جدید (برنامه توسعه اقتصادی فرانکلین روزولت پس از سالهای بعد از بحران بزرگ در امریکا که در آن کمک به کشاورزی، بازنشستگی و بیمه بیکاری و غیره گنجانیده شده است) را به عهده گرفتند چون فکر میکردند چنین اقداماتی مانع بهبود اقتصادی میشوند. با ورود به جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۱، محققان بروکینگز با مجموعهای از تحقیقات در مورد تجهیزات قوا توجه خود را به کمک به دولت معطوف کردند.
در سال ۱۹۴۸ از بروکینگز خواسته شد طرحی برای مدیریت برنامه بهبود اروپا ارائه کند. طرح سازماندهی حاصل تضمین میکرد طرح مارشال به دقت و بر مبنایی منظم و عملی اجرا شود.
در سال ۱۹۵۲ رابرت کالکینز به عنوان رئیس مؤسسه بروکینگز جانشین مولتون شد. او کمکهای مالی از بنیادهای راکفلر و فورد دریافت کرد که باعث تقویت بنیه مالی مؤسسه شدند. او سازمان را حول مطالعات اقتصادی، مطالعات مدیریت دولتی و برنامههای سیاست خارجی سازماندهی کرد. در سال ۱۹۵۷ این مؤسسه از خیابان جکسون به یک مرکز تحقیقات جدید در نزدیکی دوپونت سیرکل در واشنگتن انتقال پیدا کرد.
کرمیت گوردون در سال ۱۹۶۷ به ریاست بروکینگز رسید. او از بررسی گزینههای برنامه بودجه فدرال را در سال ۱۹۶۹ با عنوان "تعیین اولویتهای ملی” شروع کرد. او برنامه مطالعات سیاست خارجی را نیز توسعه داد تا تحقیقات در حوزه دفاع و امنیت ملی را دربربگیرد. پس از انتخاب ریچارد نیکسون به ریاستجمهوری در سال ۱۹۶۸، رابطه بین مؤسسه بروکینگز و کاخ سفید بدتر شد؛ چاراز کولسون مشاور ارشد نیکسون زمانی پیشنهاد سوزاندن و از بین بردن این مؤسسه را مطرح کرد. اما در تمام دهه ۱۹۷۰ به بروکینگز قراردادهای تحقیقات فدرالی بیشتر از حد توان مؤسسه پیشنهاد میشد.
2009-1980
در دهه ۱۹۸۰، این مؤسسه با محیط رقابتی و از نظر ایدئولوژیکی پرباری مواجه شد. نیاز به کاهش کسری بودجه فدرال و نیز بررسی مشکلات ناکارآمدی دولت و امنیت ملی موضوع تحقیق بسیار مهمی شدند.بروس مک لاری چهارمین رئیس بروکینگز، مرکز آموزش سیاست عمومی را نیز برای برگزاری کنفرانسهای کارگاهی و گردهمائیهای عمومی به منظور توسعه مخاطبین برنامههای تحقیقاتی تأسیس کرد.
در سال ۱۹۹۵، مایکل آرماکوست پنجمین رئیسجمهور مؤسسه بروکینگز شد و هدایت تلاش برای متمرکز ساختن رسالت مؤسسه در آستانه قرن بیست و یکم را به عهده گرفت. بروکینگز با هدایت آرماکوست چند مرکز تحقیقات بینرشتهای را ایجاد کرد، مانند مرکز سیاست شهری و کلانشهری (که در حال حاضر نام آن برنامه سیاست کلانشهری به ریاست بروس جی. کاتز است) که مشکلات شهرها و کلانشهرها را مورد توجه قرار میداد، و مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا که متخصصان را از کشورهای مختلف آسیایی برای بررسی مسائل منطقهای گردهم آورد.
استروب تالبوت در سال ۲۰۰۲ رئیس بروکینگز شد. مدت کوتاهی پس از آن، بروکینگز مرکز سیاست خاورمیانه سابان و مرکز جان آل. تورنتون چین را راه انداخت. در اکتبر ۲۰۰۶، بروکینگز تأسیس مرکز بروکینگز-تسینگهوا در پکن را اعلام کرد. در جولای ۲۰۰۷، این مؤسسه ایجاد مرکز اصلاحات خدمات درمانی انگلبرگ به رهبری مارک مک کللان (McClellan) و در اکتبر ۲۰۰۷ ایجاد مرکز بروکینگز دوحه در قطر به رهبری هادی امیر را اعلام کرد.
- انتشارات
بروکینگز به عنوان یک مؤسسه، گزارشی سالانه منتشر میکند. انتشارات مؤسسه بروکینگز کتابها و مجلههایی را از تحقیقات خود مؤسسه و از نویسندگان خارج مؤسسه منتشر میکند. کتابها و مجلههایی که توسط بروکینگز منتشر میشوند عبارتاند از مقالات فعالیت اقتصادی بروکینگز، آمریکای رها: انقلاب بوش در سیاست خارجی، جهانهراسی: مقابله با ترس از تجارت آزاد، هند: قدرت نوظهور، از چشمهای آنها، تسخیر شاهراه، تودهها در پرواز و بنبست از جمله این نشریات هستند. به علاوه کتابها، مقالات، گزارشات، یادداشتهای سیاسی و شرح عقاید توسط برنامههای تحقیقاتی، مراکز، پروژهها و عمدتاً توسط متخصصان بروکینگز تهیه میشوند.
- نفوذ سیاسی
تاریخچه بروکینگز به سال ۱۹۱۶ برمیگردد و از آن زمان به ایجاد سازمان ملل متحد، طرح مارشال، و اداره بودجه کنگره کمک کرده و بر سیاستهای قانونزدایی، اصلاحات گسترده مالیاتی، اصلاحات رفاهی، و کمکهای خارجی تأثیر داشته است. در ردهبندی سالانه اندیشکدهها که توسط فارن پالیسی منتشر میشود بروکینگز اولین اندیشکده آمریکا است و در ردهبندی جهانی اندیشکدهها نیز اولین رتبه را دارد. از بین ۲۰۰ اندیشکده برتر آمریکا، تحقیقات مؤسسه بروکینگز به بیشترین میزان در رسانهها عنوان میشوند. در یک ارزیابی که در سال ۱۹۹۷ بین اعضای کنگره انجام شد، بروکینگز بین ۲۷ اندیشکده رتبه دوم تأثیرگذاری و رتبه اول اعتبار را به دست آورد. علاوه بر این، بروکینگز و محققان آن در کار خود خیلی به تأثیرگذاری بر جهت ایدئولوژیکی ملت توجه ندارند بلکه مایلاند محققانی با صلاحیت مستحکم دانشگاهی داشته باشند. بروکینگز به همراه شورای روابط خارجی و موقوفه کارنگی برای صلح بینالمللی، معمولاً یکی از صاحبنفوذترین نهادهای سیاسی در آمریکا در نظر گرفته میشود.
- مرکز سیاست خاورمیانه سابان
در سال ۲۰۰۲ مؤسسه بروکینگز، مرکز سیاست خاورمیانه سابان را برای ترویج درک بهتر گزینههای سیاسی مقابل تصمیمگیرندگان آمریکایی در خاورمیانه تأسیس کرد. مدیریت این مرکز را تامارا کافمن ویتس به عهده دارد.
- مرکز بروکینگز دوحه
مرکز بروکینگز دوحه که در قطر واقع است تحقیقات مستقل سیاستمحور را در مورد موضوعات اجتماعی-اقتصادی و ژئوپلیتیکی که کشورها و جوامع غالباً مسلماننشین با آنها مواجه هستند انجام میدهد؛ از جمله این موضوعات رابطه با آمریکا است. این مرکز به طور رسمی توسط شیخ حامد بن جاسم بن جبر آلثانی، نخستوزیر و وزیر امور خارجه قطر در ۱۷ فوریه ۲۰۰۸ افتتاح شد. مدیر این مرکز سلمان شیخ است.
مرکز بروکینگز دوحه در راستای رسالت خود تحقیقات و برنامهریزیهایی را انجام میدهد که عناصر کلیدی تجارت، مدیریت دولتی، جامعه مدنی، رسانهها و دانشگاهیان را در موضوعات مهم سیاست عمومی در حوزههای اصلی زیر درگیر میکنند: (i) دموکراتیک کردن، اصلاحات سیاسی و سیاست عمومی؛ (ii) قدرتهای نوظهور در خاورمیانه؛ (iii) مناقشات و فرایندهای صلح در منطقه.
ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم
هدف ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم (۲۱CDI) ایجاد تحقیقات، تحلیل و توسعهای است که به سه موضوع اصلی میپردازند: آینده جنگ، آینده نیازها و اولویتهای دفاعی آمریکا، و آینده سیستم دفاعی آمریکا.
ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم از اطلاعات حاصل از مراکز منطقه، از جمله مرکز آمریکا و اروپا، مرکز مطالعات سیاست شمال شرقی آسیا، مرکز تورنتون چین، و مرکز سیاست خاورمیانه سابان استفاده میکند و این کار ادغام اطلاعات منطقه را امکانپذیر ساخته است.
پی. دبلیو. سینگر نویسنده کتاب سیمکشی برای جنگ به عنوان مدیر ابتکار دفاعی قرن بیست و یکم، و مایکل ای. اوهانلون به عنوان مدیر تحقیقات کار میکنند. استفان پی. کوهن محقق ارشد و وندا فلبا-براون نیز با ۲۱CDI همکاری دارند.
- آموزش اجرایی بروکینگز
در دوران ریاست بروس مکلاری بر بروکینگز در دهه ۱۹۸۰، مرکز آموزش سیاست عمومی (CPPE) برای برگزاری کنفرانسهای کارگاهی و گردهمائیهای عمومی به منظور گسترش مخاطبین برنامههای تحقیقاتی ایجاد شد. در سال ۲۰۰۵، نام این مرکز به مرکز آموزش اجرایی بروکینگز (BCEE) تغییر داده شد و با شروع به کار دانشکده کسبوکار الین در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، این نام کوتاه شده و به آموزش اجرایی بروکینگز (BEE) تغییر پیدا کرد.
- تأمینکنندگان مالی
در پایان سال ۲۰۰۴ مؤسسه بروکینگز دارائیهایی به ارزش ۲۵۸ میلیون دلار داشت و ۷/۳۹ میلیون دلار هزینه میکرد. بودجه این مؤسسه در سال ۲۰۰۹ به بیش از ۸۰ میلیون دلار افزایش پیدا کرده بود. بزرگترین تأمینکنندگان مالی آن عبارتاند از بنیاد فورد، بنیاد گیتس، سناتور دیان فینشتاین و همسرش ریچارد سی. بلوم، بانک آمریکا، اکسون موبیل، تراست خیریه پیو، بنیاد مکآرتور، شرکت کارنگی، و دولتهای آمریکا، انگلیس، ژاپن، قطر، جمهوری خلق چین و کلمبیا.
- ساختمانها
ساختمان اصلی این مؤسسه در سال ۱۹۵۹ در خیابان ۱۷۷۵ ماساچوست ساخته شد. در سال ۲۰۰۹، بروکینگز ساختمانی را در آن طرف خیابان خرید؛ این ساختمان یک خانه مجلل بود که در سال ۱۹۲۲ توسط خانواده اینگالس براساس طراحی جول هنری دسیبور ساخته شده بود. این ساختمان در حال حاضر دفتر رئیس مؤسسه بروکینگز را در خود جای داده است.
منبع: اشراف