گروه فرهنگی مشرق - پس از استعفای اتابک نادری از ریاست مجموعه تئاتر شهر بود که مدیرکل وقت طی اقدامی عجولانه دست به انتخاب مدیری جایگزین برای تئاتر شهر زد. انتخابی که شاید اگر مورد بررسی و کارشناسی قرار می گرفت، امروز وضعیت تئاتر شهر این نبود.



با شروع بازسازی و معرفی تعدادی از هنرمند به عنوان شورای هنری، مجموعه تئاتر شهر وارد فاز جدیدی شد. در واقع با نگاهی به شورای هنری می توان دید که جدل مدیرکل هنرهای نمایشی و معاون امور هنری در آن دوره تاریخی به فضایی غیر خیابان شهریار انتقال یافت و جدل انگلیسی شکل گرفت.

علی مرادخانی معاون امور هنری که پیش از این با نفوذ در تیم علیرضا نادری و همراهانش به عنوان گروه مخالف مدیرعامل خانه تئاتر توانسته بود توجه جمع قابل توجهی از هنرمندان مانند اصغر دشتی، حمید پورآذری، امیر اسمی و ...را به خود جلب کند، از این موقعیت به نفع خود برای تخریب مدیرکل زیرمجموعه خود استفاده کرد.



از طرف دیگر عده ای همچون همایون غنی زاده، آروند دشت آرای نیز حامی حسین طاهری مدیرکل وقت شدند. که به گفته برخی از اعضای شورای هنری تئاتر شهر آروند دشت آرای در جلسه ای که با علی مرادخانی معاون امور هنری داشتند به صراحت از مدیریت حسین طاهری حمایت و تمجید می کند. تعدادی از اعضای شورای هنری تئاتر شهر نیز نظری نداشته و همواره ممتنع بودند و عده ای هم سردرگم.




با رفتن طاهری به نوعی فضای بازی برای معاون امور هنری گسترده شد و مجموعه تئاتر شهر به پادگانی مبدل گشت که در حال حاضر مرکز جدل تئاتری با تئاتری است. در واقع با رفتن مدیرکل سابق، علی مرادخانی که انتقادات زیادی از سوی هنرمندان نسبت به مدیریتش وجود داشت سعی کرد جنجالی نامحسوس به راه اندازد و با مدیریت ظاهری پریسا مقتدی، جای خالی کند که تا حدودی این روزها موفق بوده است.


کار تا جایی پیش رفت که تقریبا شوراهای هنری سالن های تئاتر شهر با استعفای امیر دژاکام، نیما دهقان و عدم حضور کتایون فیض مرندی و مردد شدن محمودرضا رحیمی یک دست شد.

دژاکام در گفت گوی پس از استعفای خود فضای حاکم برای شورای هنری تئاتر شهر را این طور عنوان کرد: آنچه امروز در تئاتر شهر اتفاق می‌افتد از ماجرای کل تئاتر کشور جدا نیست و باید به عنوان تابعی از وضعیت موجود دیده شود. امروز تئاتر ایران در موقعیتی قرار دارد که «دایره گرگ‌ها» بدترین توصیفی است که می‌توانم برای آن عنوان کنم، اما چاره‌ای ندارم. البته این به معنای بی‌احترامی یا رد تلاش هنرمندان نیست و من به تک تک بزرگترها و اساتید خودم احترام می‌گذارم و دست آنها را می‌بوسم؛ اما این احترام نباید مانع از بیان حقیقت و تشریح شرایط شود.

نیما دهقان نیز به صورت کاملا نامحسوس و ظریف در گفت و گوی خود به اقداماتی که در تئاتر شهر با تفکر فرد دیگر در حال شکل گیری است اشاره کرو گفت: معتقدم مجموعه تئاتر شهر باید توسط یک مدیر مقتدر و آشنا به تئاتر اداره شود زیرا این شوراهای هنری تنها باعث تفرقه و ایجاد حس بد بین خانواده تئاتر می‌شود.

 در این هنگام بود که گروه وابسته به علیرضا نادری با عنوان مرکز مطالعات قشقایی از ضلع جنوبی چهارراه ولی عصر قد علم کردند و در حال پیگیری طرحی تحت عنوان هویت بخشی به سالن های نمایشی هستند. نفس این عمل بسیار صحیح و کارشناسی شده است اما در صورتی که در زمین فرد دیگری بازی صورت نگیرد و همه چیز بر اساس نیاز تئاتر کشور باشد؟

حال این روز ها بازسازی تئاتر شهر در ابهام کامل به سر می برد زیرا قرار بر این بود تا پیش از جشنواره سی و سوم تئاتر فجر به پایان برسد.

از طرف دیگر اختلافاتی بین هنرمندان تئاتر به صورت تدریجی بر سر مسائل تئاتر شهر ایجاد شده است که روز به روز در حال شدت گرفتن است. بعضی ها معتقدند  این ماجرا پیش بینی معاون محترم امور هنری است که گویا از اتفاق افتادنش  ناراضی نبوده است.