شکست تهاجم وسیع عراق که مقدمهای بنیادین برای شکست تهاجم مشترک عراق و منافقین به غرب کشور به شمار میرود، مرهون حضور تاریخ ساز مردم در مقابله با دشمن بود؛ مردمی که به زعم متجاوزین، پس از 8 سال تحمل جنگ، از مبارزه خسته شده بودند.
سرهنگ جعفری از نقش نیروهای مردمی در شکست تاریخی عملیات گستردهی عراق علیه ایران و تاثیر حضور مقام معظم رهبری در منطقه میگوید: «پس از پذیرش قطعنامه، دشمن با این تصور که نظام سیاسی ایران در اثر جنگ و فشارهای اقتصادی، بینالمللی سیاسی و اجتماعی، در ضعیفترین شرایط خود قرار دارد، به دو حمله سراسری در منطقه عملیاتی جنوب و غرب کشور پرداخت. نظامیان عراقی از جنوب تا دروازه اهواز پیشروی کردند، ولی حضور رئیسجمهور وقت یعنی حضرت آیت الله خامنهای در اهواز و اعلام باقی ماندن ایشان در منطقه تا عقب راندن دشمن، باعث شد نه تنها سیل نیروهای مردمی به سوی جبهه سرازیر شود، بلکه نیروهای نظامی نیز سریع خود را آماده ساخته و با حمله به دشمن، آنها را مجبور به عقبنشینی کنند».
حضور مردم در کنار نیروهای نظامی توانست ورق را به سمت جمهوری اسلامی ایران بازگرداند. استاندار خوزستان در گزارشی اعلام کرد: «با وجود پیشروی دشمن تا آستانه شهر اهواز، اوضاع در تمام محورهای جنگ با توجه به حضور گسترده مردمی، کاملاً دگرگون شده است و وضع عمومی استان خوب است... برای رفع تهاجم و پیشگیری از هر نوع حمله علیه شهرهای استان، مردم شهرهای سوسنگرد، اهواز، شوش، اندیمشک، دزفول را سازماندهی و مسلح کردهایم تا در صورت تهاجم دشمن از شهرها محافظت کنند.»
سردار محمد کوثرى فرمانده وقت لشکر 27 محمد رسول الله (ص) از پیروزی رزمندگان اسلام در محور اول عملیات سهگانه عراق و منافقین میگوید: «عراقىها از مرز گذشته بودند و در جاده اهواز خرمشهر جولان مىدادند. از یک طرف به ایستگاه حمیدیه و حسینیه رسیده بودند. شش کیلومتر جلوتر یک بیمارستان صحرایى را منهدم کرده بودند و از طرف دیگر به سمت ما در کارون آمدند. با چند تا از بچه ها PMPهاى آنها را زدیم سپس با هماهنگى یگانهاى همجوار و قرارگاه به جلو پیش رفتیم تا این که به مرز خودمان رسیدیم و در دژهاى مرزى مستقر شدیم. از جاده اهواز خرمشهر تا مرز 13 کیلومتر فاصله است. در نتیجه عملیات غدیر با موفقیت انجام گرفت ولى عراقىها انتظار شکست را نداشتند و فکر نمىکردند نیروهاى ایران این چنین بعد از قطعنامه آمادگى داشته باشند. همان شب منطقه را پاکسازى کردیم و از آن جا که مىدانستیم ارتش حزب بعث فهم و شعور کافى ندارد و فقط قلدرى و زور را سرلوحه خودش قرار داده است، لذا با نظر قرارگاه، به منظور ایجاد امنیت مرزها تصمیم بر این شد که کمى جلوتر از مرزهاى خودمان برویم و دژهاى مرزى آن ها را تصرف کنیم تا زمان مذاکره پیش باشیم»