گروه سیاسی مشرق - اگرچه رهبر انقلاب در دوران سازندگی به پول‌های بادآورده و دزدی‌ها اشاره می‌کند اما هاشمی رفسنجانی با توجیه پول‌های بادآورده به سازنده و غیر سازنده در دوران ریاست‌جمهوری‌اش، دولت میرحسین را به دزدی متهم می‌‌کند و دزدی‌های در زمان خودش را ایراد نمی‌داند.

آنچه در ادامه می‌آید، سوال و جواب هاشمی و با کیهان است.

سوال خبرنگار: یک سری اصطلاحات در سال‌های آخر دولت شما وارد ادبیات سیاسی و اقتصادی ما شد که عمدتاً هم منبعث از کلام رهبری بود و به‌عنوان آفات انقلاب – که از قِبل سازندگی عارض شده – شناخته شدند؛ ثروت‌های بادآورده، ایجاد طبقه جدید سرمایه‌داران، غارتگران بیت‌المال و نظایر این تعابیر.

رهبر انقلاب یک‌بار خطاب به دولت شما فرمودند: نباید عده‌ای از مردم در اولیات زندگی خودشان درمانده شوند و در عوض عده‌ای دست و پادار، با تمسک به قانون و دور زدن قانون و راهکارهای قانونی بتوانند به ثروت‌های بادآورده دست پیدا کنند. ایشان از این پدیده به‌عنوان یکی از آفات انقلاب – که از قِبل سازندگی به وجود آمده- یادکردند. ولی ما کمتر دیدیم شما در مورد این مواضع حرفی زده و در تأیید یا رد آن موضع گرفته باشید. الآن یک‌بار موضع‌گیری بفرمایید.

جواب هاشمی: رهبری هر وقت حرفی می‌زدند، در جای خودش درست است. ولی من از یک مقوله دیگر صحبت می‌کنم. فکر می‌کنم ثروت بادآورده در دوران قبل از سازندگی بیشتر بود؛ یعنی آن‌هایی که از ناحیه تفاوت قیمت ارز که بسیار زیاد بود، سرمایه‌دار می‌شدند، خیلی بیشتر بود. اگر کسی می‌آمد و می‌گفت می‌خواهد خدمت کند و کارخانه‌ای بسازد، موافقت اصولی می‌گرفت و در توجیه کارش می‌گفت: ده میلیون دلار ارز می‌خواهد، ارز می‌گرفت و بخشی را هزینه می‌کرد و بخشی را تبدیل به ریال می‌کرد و اصلاً به‌حساب سرمایه نمی‌آورد.

در خریدها و خیلی از معاملات این‌گونه بود؛ بادآورده آن‌ها بود. بادآورده همان چهار میلیون کوپن اضافی در کشور بود که کسانی برای اشخاصی بدون اینکه وجود خارجی داشته باشند، با تقلب، اجناس کوپنی را به قیمت ناچیزی می‌گرفتند و در بازار آزاد به قیمت‌های گزاف می‌فروختند. خواهش می‌کنم یک‌بار به زمان قبل برگردید و ببینید تفاوت اجناس در بازار آزاد و در بازار رسمی دولتی چقدر بود.

آقای وهاجی وزیر بازرگانی بود. هر هفته یک جزوه می‌آورد که قیمت‌ها را در دو، سه ستون نشان می‌داد. همه این اجناس دولتی بود. مثلاً کاغذ و امثال این‌ها وارد می‌شد و به قیمت دولتی می‌دادیم، اما در بازار گاهی صد برابر بود؛ این‌ها بادآورده است. حالا از چه راه و چه جوری در بازار می‌رفت، بماند. اگر ثروت‌های بادآورده در دوران سازندگی بود، از یک جریان سازنده بود. این بادآورده‌ها با آن دزدی‌ها فرق دارد.[1]