به گزارش مشرق، در حالی که شبکه‌های خارجی و هواداران داخلی فیلم «فروشنده»، امید زیادی به جایزه گلدن گلوب این فیلم بسته بودند و از مدت‌ها قبل برای آن روزشماری کرده و هر خرده کاندیدایی و جایزک این فیلم در برخی محافل غربی را به کوس و کرنا می‌زدند، سرانجام در روز واقعه، «فروشنده» میدان را به فیلم «او» ساخته پل ورهوفن هلندی باخت.
فیلمی که در جشنواره کن نیز علیرغم جایزه فیلم «فروشنده»، اما صدر لیست بسیاری از منتقدین را اشغال کرد. فیلمی که همان موضوع «تجاوز» را دستمایه قرار داده بود که «فروشنده» نیز محور قصه‌اش را بر آن بنا کرد. موضوعی که بسیاری از فیلم‌های جشنواره‌ای و اسکاری یکی دو سال اخیر گویا براساس بخشنامه نانوشته‌ای، بدان پرداخته‌اند. اما تنها تفاوتی که در این میان، فیلم «او» با فیلم «فروشنده» داشت، این بود که شخصیت اصلی آن در مقابل تعرض و تجاوز به خانه و ناموس خود، بی‌تفاوت نبود و درصدد انتقام برآمد.
شاید داوران گلدن گلوب هم از اینکه شخصیت‌های فیلم «فروشنده» در برابر تعرض و تجاوز به جان و مال و ناموس خود، منفعل بوده و درصدد بخشش متجاوز برآمدند، دچار یأس فلسفی شده و دلزده گشتند! اگرچه ساختار سینمایی فیلم «فروشنده» نیز نسبت به فیلم «او» و البته سه فیلم دیگری که نامزد دریافت گلدن گلوب بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان بودند، بسیار ضعیف‌تر به نظر می‌رسید.
مطلبی که منتقدان و کارشناسان متعددی در داخل و خارج و حتی در میان نشریات معتبر اروپایی و آمریکایی بدان اشاره داشتند. شاید رسیدن این فیلم تا همین حد نامزدی جوایز گلدن گلوب نیز ناشی از سرمایه‌گذاری قطری‌ها و دلارهای نفتی وهابیون متنفذ در سیستم سیاسی هنری آمریکا بود که فیلم «الهه‌ها» (دیگر رقیب «فروشنده») را نیز از همین طریق به نامزدی گلدن گلوب رسانده بودند! ضمن اینکه تهیه‌کننده اصلی فیلم «او» نیز عرب پولدار دیگری به نام «سعید بن سعید» و کمپانی او یعنی SBS بود!!
لازم به ذکر است که اهم جوایز گلدن گلوب امسال (فیلم موزیکال و کارگردانی و فیلمنامه و موسیقی و بازیگری و ترانه) به فیلم «لالالند» از فیلمساز یهودی‌تبار و اسرائیلی هالیوود یعنی «دیمین چزل» رسید و ایزابل هوپرت (هنرپیشه یهودی دیگر) جایزه بهترین هنرپیشه زن را گرفت. فیلم همجنسگرایانه مهتاب نیز گلدن گلوب بهترین فیلم درام را دریافت کرد.
دو جایزه بهترین موسیقی و بهترین ترانه به آهنگساز یهودی، «جاستین هورویتز» برای فیلم «لالا لند» که یادآور موزیکال‌های کلاسیک هالیوود و رویاپردازی‌های غلوآمیز آنهاست، جوایز متعدد آهنگساز معروف صهیونیست به نام «ایروینگ برلین» را تداعی کرد که برای 60 سال افسانه‌ها و اسطوره‌های یهودی و صهیونی را در قالب ترانه‌ها و قصه‌های آهنگین در معروف‌ترین موزیکال‌های تاریخ سینما گنجاند تا تبلیغ بی‌واسطه صهیونیسم و اهداف ضد بشری آن در قالب فیلم و موسیقی در اذهان مخاطبان باشد.
