نیم دانگ پیونگ یانگ - رضا امیرخانی - نشر افق - کراپ‌شده

«نیم دانگِ پیونگ‌یانگ» اتفاقا روایت کامل و شش دانگی از زندگی در کره شمالی است که بارها و بارها در کتاب‌های مختلف خوانده‌ایم و در فیلم‌ها و مستندهای مختلف دیده‌ایم.

به گزارش مشرق، آنچه در ادامه می خوانید، یادداشتی بر کتاب «نیم دانگ پیونگ یانگ» نوشته رضا امیرخانی است. این یادداشت را مهدی خانعلی‌زاده از فعالان فرهنگی نوشته است.

سفر به کره شمالی از آن دست رویاهایی است که به محال نزدیک‌تر است تا تحقق؛ رویایی که حالا برای نویسنده‌ی معروف این سال‌های کشورمان دست‌یافتنی شده و نه یک بار، بلکه دوبار!

همین دست یافتن به این رویای دست‌نیافتنی باعث شده تا انتظارات از «نیم دانگِ پیونگ‌یانگ» خیلی بالا باشد و بتواند روایتی جدید و ناب از واقعیت‌های جامعه‌ی کره شمالی به مخاطب ارائه کند؛ روایتی فراتر از آنچه فراوان درباره‌ی این کشور در سال‌های اخیر خوانده و شنیده‌ایم.

مشکل اصلی کتاب جدید رضا امیرخانی دقیقا همینجاست؛ یعنی یک کتاب خنثی و معمولی است که هیچ چیز نو و جدیدی برای عرضه ندارد.

«نیم دانگِ پیونگ‌یانگ» اتفاقا روایت کامل و شش دانگی از زندگی در کره شمالی است که بارها و بارها در کتاب‌های مختلف خوانده‌ایم و در فیلم‌ها و مستندهای مختلف دیده‌ایم. مثلا سه کتابِ «رهبر عزیز»، «روح گریان من» و «فرار از اردوگاه ۱۴» در سال‌های اخیر در بازار کتاب ایران خیلی معروف شده که خواندنشان تقریبا همان فضایی را درباره این کشور در ذهن ایجاد می‌کند که خواندن کتاب امیرخانی.

این مساله وقتی آزاردهنده‌تر می‌شود که با لحن و قلم تکراری و خسته‌کننده‌ی امیرخانی مواجه می‌شویم. آقای نویسنده انگار از ۱۰ سال پیش تاکنون هیچ تغییری در نحوه‌ی نگارش و حتی قالب‌بندی یادداشت‌هایش ایجاد نکرده و همین مساله برای مخاطبانی که با آثار رضا امیرخانی آشنا هستند، بسیار اذیت‌کننده است. مدعای این مثال، مقدمه‌ی کتاب است که حقیقتا برای ناامید شدن و کتاب را به گوشه‌ای نهادن، کافیست!

آن چیزی که «نیم دانگ پیونگ یانگ» را از سفرنامه‌های قبلی امیرخانی – مثل «جانستان کابلستان» و حتی «داستان سیستان» - متفاوت می‌کند، شخصی‌نویسی بیشتر این کتاب در مقایسه با آنهاست؛ یعنی نویسنده که در سفرنامه‌های قبلی معمولا دست به تحلیل‌های بسیار زیاد درباره مشاهداتش می‌زد و حتی نتیجه‌گیری‌های سیاسی – اجتماعی می‌کرد، در این سفرنامه بیشتر به توصیف شخصی از سفر پرداخته است.

علتِ این اقدام آقای نویسنده، شاید انتقادات زیادی باشد که به همان تحلیل‌ها وارد شده بود اما هر چه هست، امیرخانی نتوانسته میانِ تحلیل و روایت سفر، تعادل برقرار کند و این کتاب اخیر بیشتر از یک سفرنامه‌ی عمومی، تبدیل به دفترچه یادداشت شخصی او شده است؛ هر چند در بخش‌هایی از کتاب، تحلیل‌هایی هم وجود دارد و البته باز هم جای انتقاداتِ بسیار هست.

در مجموع باید گفت سفرنامه‌ی کره شمالیِ رضا امیرخانی که می‌توانست بعد از رمان ناامیدکننده‌ی «رهش»، یک اوج مجدد برای این نویسنده باشد، حالا تبدیل به سندِ اثبات افول او شده است؛ افولی که انگار خودخواسته و بر اساس لجبازیِ او با مخاطبان است.

رضا امیرخانی به زور می‌خواهد مخاطب را به پذیرشِ درستیِ قطعیِ روایت‌ها و توصیفاتش وادار کند و حاضر نیست حداقل در این زمینه، کمی انعطاف نشان دهد؛ چه تعریف از ترکیه‌ی اردوغان به عنوان الگوی مطلوب اسلام انقلابی باشد و چه تحقیر دستاوردهای فنی و علمی کشورمان در حوزه صنعت هسته‌ای.

انگار نرم‌افزارِ آقای نویسنده بعد از ۸۸ هنوز «Update» نشده است...

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • انتشار یافته: 4
  • در انتظار بررسی: 0
  • غیر قابل انتشار: 1
  • IR ۲۲:۱۶ - ۱۳۹۹/۰۲/۰۹
    2 4
    کره شمالی کشور دوست و برادر و ایده ال ما. پبش به سوی کره شمالی شدن
  • رضا IR ۰۶:۳۴ - ۱۳۹۹/۰۲/۱۰
    0 19
    همينو بگو ؛ مسائل ٨٨ !! بره و برنگرده ايشالا ! فقط خدا ميدونه ماجراهاى ٨٨ چه تاثيرات عميق و مخربى روى ذهن و زبان و عقيده ايرانى ها گذاشته ؟! حيف و افسوس كه يه عده آدم لجوج و يه دنده نميذارن حكومت اشتباهات مرگبار شو در اون سال بپذيره ! عيبى نداره مشرق و مشرقى ها ، شما ميتونيد همچنان روى اشتباهات خودتون اصرار و پافشارى كنيد اما اينو بدونيد دل خيلى از دوستداران اين آب و خاك و انقلاب هنوز باهاتون صاف نشده .
    • یاور3 IR ۰۸:۴۸ - ۱۳۹۹/۰۲/۱۰
      8 0
      دوستدار انقلاب، شعارهای ضد انقلابی نمیده. بی حرمتی و روزه خواری در روز قدس ماه رمضان نمیکنه. شعار انحرافی به نفع اسرائیل نمیده. مسجد آتیش نمیزنه. روز 13 آبان و 16 آذر شعار انحرافی به نفع آمریکا نمیده. 6 دی (روز عاشورا) خیمه امام حسین (ع) را با همراهی بهائیا و منافقین آتیش نمیزنه. بازم ادامه بدم یا کافیه برات... ماجرای 88، فتنه بود. شورش اشرافیت بود. زیاده خواهی آقایانی بود که انقدر از سفره انقلاب تناول کرده بودن، سیری ناپذیر شده بودند در شهوت قدرت و ثروت. رهبری فرمودند هرگز با این افراد آشتی نمیکنیم.
  • IR ۰۸:۰۵ - ۱۳۹۹/۰۲/۱۰
    3 0
    از اسم کتاب نیم دانگ؟!! پیداست که ایشان جهت گیری و نظر منفی درباره کره شمالی دارد و الا اسم بی طرفانه ای انتخاب می کرد و قضاوت را به خواننده می سپرد

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس