سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با   «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** دولت رئیسی با مذاکره مستقیم و بدون پیش شرط با آمریکا دنیا را سورپرایز کند

روزنامه آرمان در یادداشتی با عنوان «دنیا را سورپرایز کنیم» به قلم «جاوید قربان اوغلی» فعال اصلاح طلب و دیپلمات سابق نوشت:«به نظر می‌رسد ریل‌گذاری که دولت آقای رئیسی تحت مدیریت آقایان امیرعبداللهیان و باقری‌کنی انجام می‌دهد، راهبرد درستی نیست و نه‌تنها به جایی نمی‌رسد بلکه قضیه را پیچیده‌تر می‌کند و مهم‌ترین دستاوردی که برای آمریکا خواهد داشت، این است که اروپا را به آمریکا نزدیک‌تر خواهد کرد».

این دیپلمات سابق در ادامه نوشت:«الان به خاطر سیاست‌هایی که در پیش گرفتیم، دوباره اروپا و آمریکا به ‌همدیگر نزدیک شدند...واقعیت این است که ما هرچه می‌خواهیم به‌دست آوریم باید در وین و طی مذاکرات 1+4 باشد. هرچند معتقدم که باید 1+4 را هم کنار بگذاریم و همان مذاکره 1+1 را در پیش بگیریم. یعنی دنیا را با یک سورپرایز مواجه کنیم و بگوییم حاضریم با آمریکایی‌ها در مورد مسأله احیای برجام بدون هیچ‌گونه پیش‌شرطی صحبت کنیم که مذاکرات منجر به لغو تحریم‌ها شود ولی به سمت مذاکره با آمریکا به صورت تک‌به‌تک برویم که معادلات همه کشورها از جمله اسرائیل، عربستان و حتی چین و روسیه را به‌هم خواهد زد».

این دیپلمات سابق مذاکره مستقیم و بدون پیش شرط با آمریکا را یک سورپرایز توسط ایران برای جهان تلقی کرده است. این در حالی است که پیش از این دولت روحانی و وزارت خارجه به ریاست ظریف، با همین دست فرمان، ملت ایران را سورپرایز کرد.

در مذاکرات هسته ای در دولت روحانی، روسای جمهور دو کشور تلفنی با یکدیگر گفت و گو کردند، وزرای خارجه دو کشور به دفعات با یکدیگر ملاقات کرده و به پیاده روی رفتند، تیم مذاکره کننده ایران و آمریکا درباره نوه های خود در مذاکرات سخن گفته و همه مرزهای شگفتانه و سورپرایز کردن را درنوردیدند.

«وندی شرمن» مذاکره کننده ارشد هسته ای در دولت اوباما که اکنون قائم مقام وزیر خارجه در دولت بایدن است، پیش از این در کتاب خاطرات خود نوشته بود:«عراقچی در ابتدای هر سال میلادی(کریسمس) برایم کارت تبریک می فرستاد اما نمی دانست من یهودی ام».

اما نتیجه چه شد؟ نتیجه آن شد که از دلار حدود 3 هزارتومانی پیش از برجام رسیدیم به دلار 32 هزارتومانی در پسابرجام. نتیجه آن شد که تخت روانچی، نماینده ایران در سازمان ملل در هفته های پایانی دولت روحانی گفت «کشوری که هزینه هنگفتی برای برجام پرداخت، ایران بود...ما این اقدامات را در حالی انجام دادیم که نه در آن زمان و نه الان، از منافع مورد انتظار از برجام بهره ای نبرده ایم».

عراقچی نیز پیش از آن گفته بود «نتیجه برجام، تحریم های بیشتر بود». «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه سابق - شهریور ۹۷- در مصاحبه با شبکه تلویزیونی سی‌ان‌ان و در پاسخ به این سؤال خبرنگار که «اگر شما احساس می‌کردید آمریکا به تحریم‌ها اعتیاد دارد، چرا توافق را ادامه دادید؟» گفت:«این شاید یک اشتباه بوده است اما مشکل اینجا بود که احساس ما این بود ایالات متحده یاد گرفته که دست کم در مورد ایران، تحریم‌ها علی‌رغم ایجاد مشقت‌های اقتصادی، نتایج سیاسی مد نظر آنها را به بار نمی‌آورند و من فکر می‌کردم که آمریکایی‌ها این درس را یاد گرفته‌اند. متأسفانه، اشتباه می‌کردم».

در شرایط فعلی دولت آمریکا محتاج و نیازمند به مذاکره با ایران است و هیچ گزینه‌ای غیراز این روی میز ندارد، اما در پی آن است تا به طرق مختلف بر این نیاز و استیصال سرپوش گذاشته و با ایجاد اختلال محاسباتی در طرف مقابل، ایران را به امتیازدهی یکطرفه ‌ترغیب کند.

نکته قابل تأمل اینجاست که برخی در داخل با بازی در پازل طرف آمریکایی، آدرس غلط داده و در پی استمرار خسارت محض برجام هستند.

** در دولت جدید شاهد افزایش قیمت ها هستیم، پس «ما نمی توانیم»

«مصطفی هاشمی طبا» فعال اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه شرق با عنوان «ما نمی توانیم» نوشت:«هرچند در زمان دولت آقای روحانی تورم بیش از 40 درصد را شاهد بودیم و نتواسته بودیم تورم را کنترل کنیم در دولت آقای رئیسی نیز شاهد افزایش قیمت‌ها هستیم، پس «ما نمی‌توانیم» تورم را کنترل کنیم».

این فعال اصلاح طلب در بخش دیگری از این یادداشت نوشت:«پس بی‌جهت شعار "ما می‌توانیم" سر ندهیم. البته برخی کارها انجام شده است اما اینکه حسب "ما می‌توانیم" بوده یا معادلات دیگر آنها را رقم زده، جای بحث دارد».

پمپاژ ناامیدی به جامعه و القای بن بست در بهبود اوضاع کشور، کارویژه رسانه های اصلاح طلب در ماههای اخیر بوده است.

این در حالی است که تورم 43 درصدی محصول عملکرد همین طیف در هشت سال گذشته بوده است. جریانی که «ما نمی توانیم» را به عنوان شعار اصلی همواره مطرح می کرد.

«مسکن مهر طرح مزخرفی است»، «خودکفایی کشاورزی مزخرف است»، «واردات به مراتب برای ما ارزان‌تر تمام می‌شود... انتظار داریم کشاورزان عزیز ما را درک کنند»، «من به برخی از شرکت‌ها پیشنهاد واردات مدیران خارجی را دادم»، «دلیل سفرم به آلمان، جراحی پیچیده گوش است، تکنولوژی این عمل 80 سال دیگر به ایران می‌رسد»، «آمریکا می‌تواند با یک بمب، تمام سیستم دفاعی ایران را از کار بیندازد»، «قدرت رقابت در هیچ صنعتی جز قرمه‌سبزی و آبگوشت بزباش را نداریم»، «نمی‌توانیم مقابل این قدرت‌های بزرگ بایستیم آن هم با شعارهایی که توخالی است». این موارد، تنها بخشی از اظهارات وزرا و مقامات ارشد دولت روحانی در سالهای گذشته است.

بر همین اساس و با همین رویکرد،در سال 95 «عباس آخوندی» وزیر وقت راه و شهرسازی در مراسم افتتاح کترینگ اتریشی-بدون توجه به ظرفیت‌های داخلی و استعدادهای فراوان جوانان کشورمان- تاکید کرد که سپردن 10 ساله  طبخ غذای راه‌آهن ایران و شرکت‌های وابسته به خارجی‌ها موجب افزایش سهم ایران در اقتصاد جهانی خواهد شد!

این دیدگاه غلط، عقیم و بی‌فایده می‌گوید «ما نمی‌توانیم؛ رونق و پیشرفت اقتصادی تنها و تنها با نگاه به بیرون از مرزها امکان‌پذیر است». این در حالی است که تمام کشورهایی که امروزه حرفی برای گفتن در هر عرصه‌ای دارند، جز با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی خود به این جایگاه نرسیده‌اند. این همان روشی است که در فرهنگ ملی ما و با تعبیر رهبر معظم انقلاب «اقتصاد مقاومتی» نامیده شد.

دولت جدید در ماههای اخیر در چند بزنگاه از جمله واکسیناسیون کرونا، غائله بنزینی آبان ماه، اقدام جهادی در جهش تولید مسکن، مدیریت بازار مصالح ساختمانی، توجه ویژه به بورس، لغو بکارگیری مدیران پروازی در استان ها، سفرهای مستمر و بازدیدهای میدانی، اهتمام در راه اندازی کارخانه های تعطیل و نیمه تطیل و...نشان داده که در پی تحول در وضع موجود و بهبود اوضاع کشور است.

با اینحال جریان اصلاح طلب مدعی است که چون در چند ماهه اخیر شاهد کاهش چشمگیر قیمت ها نبودیم، پس ما نمی توانیم و در بر همان پاشنه می چرخد و امید مردم بیهوده است.

اصلاح طلبان بجای ناامید کردن مردم بهتر است بابت خسارت های بزرگی که به کشور زده اند عذرخواهی کرده و یکبار هم که شده با مردم همصدا باشند.

** شرطی سازی اقتصاد ایران، پروژه اصلی بانیان وضع موجود

روزنامه اعتماد در مطلبی نوشت:«درست است که افراد تغییر کرده‌اند اما تفکر حاکم بر نظام بانکداری تغییر نکرده است. تنها راهکار کوتاه‌مدت، رفع تحریم‌ها برای احیای درآمدهای نفتی است. اگرچه که امیدوارم با بهبود روند ورود درآمدهای نفتی، تعهدات‌مان را افزایش ندهیم. فرض شود یارانه‌ها افزایش یابد، در صورت بازگشت مجدد تحریم‌ها دیگر هیچ امیدی به تغییر و بهبود وضع کشور ایجاد نمی‌شود».

 این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت:«در کوتاه‌مدت اگر مذاکرات به سرانجامی برسد، گشایشی به وجود می‌آید که البته بیم افزایش تعهدات مالی نیز می‌رود».

یکی از دلایل وضع موجود اقتصادی، گره زدن همه امور کشور به سیاست خارجی و شرطی سازی اقتصاد و معیشت مردم است که در 8 سال گذشته در صدر اقدامات دولت قبل قرار داشت.

کارشناسان به دفعات تاکید کرده اند که 70 الی 80 درصد مشکلات ریشه در سوءمدیریت دولت داشته و تنها 20 الی 30 درصد از مشکلات ناشی از تحریم هاست.

برای نمونه، در حوزه مسکن، فاکتورهایی همچون مصالح ساختمانی، دانش ساخت و طراحی، نیروی کار، اعتبارات، اجرای پروژه و…هیچکدام ربطی به تحریم ها نداشته و همه موارد مذکور ریشه در مسائل داخلی داشته و به عبارتی تابع عملکرد دولت است.

یک نمونه دیگر، مسئله بنزین است. ما در این حوزه تحت تحریم قرار داشتیم. برخی مدیران دولتی تاکید داشتند که نباید پالایشگاه ساخته شود و ما باید واردکننده بنزین باشیم. اما با ساخت پالایشگاه ستاره خلیج فارس، ضمن خودکفایی در تولید بنزین، تحریم های ضدایرانی نیز بی اثر شد.

معیشت مردم و اقتصاد کشور با دیپلماسی مقتدرانه، اتکا به توان داخلی، تقویت همکاری های منطقه ای با کشورهای همسایه، توجه ویژه به اقتصاد بدون نفت، اعتماد به جوانان نخبه و انقلابی و اجرای دقیق اقتصاد مقاومتی بهبود می یابد، اما با این حال اصلاح طلبان همچنان اصرار دارند که معیشت مردم و اقتصاد کشور را به خشم و لبخند و وعده های سرخرمن مقامات آمریکایی و اروپایی گره بزنند.

رهبر معظم انقلاب - 13 آبان 99- فرمودند: «در زمینه اقتصاد نگاه صحیح و اصولی این است که مطلقاً به بیرون کشور نگاه نکنیم؛ نه اینکه رابطه‌مان را قطع کنیم؛ بنده هر دفعه که می‌گویم علاج را در داخل بجوییم، یک عدّه‌ای برمی‌دارند اینجا و آنجا، در فضای مجازی [می‌گویند:] «معتقدند که ما با خارج ارتباط را قطع کنیم»؛ نه، این نیست؛ ارتباطات باید برقرار باشد؛ مهم این است که ما علاج را از دیگران نخواهیم، علاج را از بیرون خودمان نخواهیم؛ علاج در درون خود ما است، در داخل کشور است که یک قلم عمده اش هم افزایش تولید است که بارها روی آن من تکیه کرده‌ام. باید یک تلاش برنامه‌ریزی‌شده و سازمان‌یافته در زمینه اقتصاد انجام بگیرد».