به گزارش مشرق ، مرکز استراتفور در گزارشی نوشت :سوراخ هایی در کمپین تحریم ها علیه ایران وجود دارد و ایران برای دور زدن تحریم ها قابلیت های زیادی دارد که اثر تحریم های آمریکا را کاهش می دهد.

ایالات متحده تا کنون چین، سنگاپور، هند، ترکیه، ژاپن، مالزی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، سریلانکا، تایوان و 27 عضو اتحادیه اروپا را از تحریم ها معاف کرده است. بسیاری از این کشورها در ماه های منتهی به اعلام رسمی قطع واردات نفت ایران، بالاتر از میزان متوسط ، نفت این کشور را خریداری نموده اند. چین، کره جنوبی، هند، ژاپن نیز به دنبال راه های جدیدی هستند تا تحریم ها را دور بزنند. حتی بسیاری از کشورهایی که ادعای کاهش وارادات نفت از ایران را دارند، توسط کشتی هایی با هویت های جعلی، نفت ایران را وارد کرده و کمبود صدور نفت ایران را جبران می کنند.

قانونگذاران آمریکایی سرگرم تصویب قوانین سخت گیرانه تری هستند تا تحریم ها علیه ایران را شدت ببخشند، اما دولت آمریکا به خوبی از ناکارآمدی این تحریم ها مطلع هست. در واقع در حالی که کنگره مشغول گسترش تحریم ها است، شایع شده که دولت آمریکا در حال آماده سازی لیستی از گزینه های لغو تحریم ها در هنگام مذاکره با ایران است.

مذاکرات واقعی

در حالی که صحبت از تحریم ها در صدر اخبار قرار دارد، گفتگوهای ظریفی بین ایران و آمریکا در حال انجام است. در سرمقاله ای در نشریه سیاست خارجی آمریکا با نام "نشنال اینترست"، محمدعلی شعبانی تحلیل گر سیاسی ایرانی و همچنین سید حسین موسویان، عضو اسبق تیم مذاکره کننده هسته ای ایران، چندین نکته کلیدی را از طرف ایران گوشزد کرده اند:

· ایالات متحده و ایران بایستی مذاکرات را ادامه دهند.

· تحریم ها از لحاظ اقتصادی به ایران صدمه زده است ولی به هیچ عنوان تجارت ایران را فلج نمی کند.

· ایران مطمئن نیست که هرگونه توافق دو جانبه با ایالات متحده، از سوی دولت جدیدی که در نوامبر انتخاب خواهد شد محترم شمرده شود.

· آمریکا باید از هرگونه سیاستی که تغییر رژیم را مدنظر داشته باشد اجتناب نماید.

· واشنگتن به غیر از گزینه نظامی، گزینه های اندکی پیش روی دارد.

· ایران می تواند فشار قابل ملاحظه ای روی ایالات متحده وارد کند، برای مثال با تهدید به مسدود کردن تنگه هرمز، که می تواند قیمت نفت را افزایش دهد.

شاید مهمترین بخش نظرات اینان، آنجاست که می گویند، "جمهوری اسلامی درصدد است تا به راه حل عزتمندانه ای دست یابد که در قبال آن از برگ های برنده ای که در طول چند سال گذشته کسب کرده صرفنظر کند.

در 27 ژوئن، ایالات متحده پیام مهمی ارسال نمود. دریادار جاناتان گرینرت، فرمانده نیروی دریایی آمریکا در مصاحبه مطبوعاتی که در پنتاگون برگزار شد گفت که تنگه هرمز نسبتا آرام بوده و نیروی دریایی ایران نسبت به کشتی های آمریکایی در خلیج فارس "حرفه ای و محترمانه" رفتار نموده اند. بر طبق صحبت های گرینرت، نیروی دریایی ایران از عرف دریایی در آب های بین المللی تبعیت می کند. وی گفت که در گذشته قایق های تندرو نظامی به کشتی های آمریکایی نزدیک شده بودند اما اخیرا چنین کاری صورت نگرفته است. خیلی سخت است که تصور کنیم گرینرت چنین سخنانی را بدون چراغ سبز از کاخ سفید بیان کند.

خطوط قرمز

وقتی که ایران سال جدید را با اجرای یک رزمایش نظامی برای نمایش اقتدار خود در تنگه هرمز اجرا کرد، استراتفور چارچوب کلی روابط ایران و آمریکا را ترسیم نمود. هر دو کشور خطوط قرمز خود را تعریف کرده اند. ایران احتمال بستن تنگه هرمز را بالا برده است. آمریکا ناوبرهای خود را به خلیج فارس اعزام کرده تا احتمال حمله نظامی را افزایش دهد. هر دو این کشورها، خطوط قرمز خود را به دیگری گوشزد نموده اند، و در عین حال از خطوط قرمز طرف مقابل فاصله گرفته اند، زیرا نتایج عبور از این خطوط بسیار گران خواهد بود.

شرایط فعلی خبر از یک توافق وسیع تر دارد. در طول دهه گذشته، ایران و آمریکا در تلاش بودند تا از طریق مذاکرات به چنین توافقی دست یابند. در قلب مذاکرات، بغداد قرار دارد. آمریکا سعی کرده تا جای پای خود را در عراق حفظ نماید اما شک نیست که اکنون عراق در حوزه نفوذ ایران قرار دارد.

این گزارش می افزاید : بزرگترین اهرم فشار ایران ناشی از تهدید به بستن تنگه هرمز است. دست برتر ایران در تنگه هرمز به ایران قدرت چانه زنی بیشتری در مذاکرات روی برنامه هسته ای می دهد. اگرچه ایالات متحده ترجیح اولش اینست که ایران از برنامه هسته ای خود صرفنظر کند، اما ممکن است یک ایران هسته ای در نهایت قابل تحمل باشد به شرط اینکه واشنگتن و تهران فهم مشترکی از عبور آزاد نفت از تنگه هرمز داشته باشند. هر چیزی قابل مذاکره است؛ از تحریم ها گرفته تا کمک مخفیانه آمریکا به شورشیان سوری و برنامه هسته ای. همانطوری که ایرانی ها می گویند، راه جدیدی برای دستیابی به یک توافق آبرومندانه باز شده که نتیجه آن برای هر دو طرف برد است اما دستیابی به آن مستلزم صرفنظر از برخی از مسائل است.

در حالی که فقط چهار ماه تا انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا باقی مانده، خیلی سخت است که این مذاکرات به نقطه ای از فهم استراتژیک بین واشنگتن و تهران دست یابد. عاقلانه نیست که از اهمیت اقدامات اعتماد ساز چشم پوشی نماییم، اقداماتی که در زمانی صورت می گیرد که هیچ از قدرت ها خواهان عبور از خطوط قرمز نبوده و مسئله عراق کم و بیش قابل بحث بوده و همچنین ایالات متحده در صدد تغییر تمرکز خود از خاورمیانه است.