به‌ گزارش مشرق، آس نوشت: سامورا که یکی از بهترین بازیکنان اسپانیا بود، یک قرن از اولین حضورش در لالیگا می گذرد. (22 آوریل 1916) او در سال 1916 در دیدار تیم‌های ر‌ئال‌ ماد‌رید و اسپانیول، اولین بازی‌اش را انجام داد. هر دو تیم دو بازی دوستانه پیاپی انجام دادند که دیدار نخست یک بر یک مساوی شد و در بازی دوم، اسپانیول با گل‌های گونسالس و ورگاس پیروز شد. سانتیاگو برنابئو در هر دو بازی حضور داشت.

تاریخ این نمایش، نقطه عطف آن روز بود. د‌ر‌وازه‌بان اسپانیول، «پیر گیبرت گراپاس» بود اما ترجیح داد با بارسلونا مذاکره کند و به همراه تیم سفر نکند. به همین دلیل باشگاه از د‌ر‌وازه‌بان تیم دانشگاهی‌اش استفاده کرد. نوجوانی که تنها 15 سال داشت. خانواده‌اش هرگز فکر نمی‌کرد‌ند آینده‌ای درخشان در انتظار فرزندشان است. در این شرایط، سامورا به همراه اسپانیول با قطار به مادرید سفر کرد.

او را مجبور کردند شلوار بپوشد تا سن کمش مشخص نشود. باشگاه برای او اتاقی را در خیابان کارتاس اجاره کرد و ریکاردو سامورا از دوستش، آرمت خواست که به خانه او نقل مکان کند چون از تنهایی می ترسید. او در نخستین بازی‌اش درخشید و تا سال 1919 از دروازه اسپانیول حفاظت کرد. در سال‌های 1922 تا 1930، دوباره برای اسپانیول بازی کرد و جامی را بالای سر برد. در سال 1930 رئال با او قراردادی به ارزش 150 هزار پسو امضا کرد و در دهه 20 و 30 تبدیل به بهترین بازیکن جهان شد.

سامورا یکی از بهترین‌های کشور اسپانیا بود و در تیم های اسپانیول، ر‌ئال‌ ماد‌رید، بارسلونا بازی کرد. در سال 1959 هم به افتخارش جایزه «ریکاردو سامورا» بنیان گذاشته شد. این جایزه به د‌ر‌وازه‌بانی اهدا می‌شود که کمترین گل را در طول فصل لالیگا دریافت می‌کند.