به گزارش مشرق، سینمایی «ماجرای نیمروز» که از ۲۲ اسفند سال گذشته اکران شد، تا امروز بیشتر از سه میلیارد تومان فروخته و توانسته مخاطبانش را ۱۱۰ دقیقه راضی نگه دارد. این فیلم همچنین در نظرسنجی رسمی که در زمان جشنواره فجر از مخاطبان جشنواره انجام شد به عنوان بهترین فیلم از نگاه تماشاگران هم انتخاب شد. جز این جایزه، «ماجرای نیمروز» توانست جوایز بهترین فیلم، بهترین فیلم از نگاه ملی و بهترین طراحی صحنه و لباس جشنواره را هم ببرد. امروز نگاهی داریم به ۴ دلیلی که ما را ترغیب می کند تازه ترین اکشن سینمای ایران را روی پرده نقره ای تماشا کنیم:
کمال: عملیاتیِ دوست داشتنی
حالا که محمدحسین مهدویان پس از «آخرین روز های زمستان» و «ایستاده در غبار» در اولین اثر کاملاً داستانی اش، نیاز به شخصیت پردازی داشته، حاصل کار آن قدر خوب از آب درآمده که آرزو می کنیم دوباره به فضای مستند یا مستند - داستانی برنگردد. نقطه اوج شخصیت های «ماجرای نیمروز»، شخصیت شگفت انگیز و دوست داشتنی «کمال» با بازی هادی حجازی فر است. او که با لحن خاص خودش، طنز خاصی هم به دیالوگ هایش بخشیده است، کاملاً توانسته شمایل یک نیروی عملیاتی و عملگرا را باز سازی کند. جزئیات قابل توجه شخصیت «کمال» از اشاره هایش به «قله ها» گرفته تا حتی تخمه خوردن هایش، احتمالاً تا مدت ها در سینمای بی قهرمان ایران به یادمان خواهد ماند.
جواد عزتی و احمد مهرانفر: از کمدی به جدی
تماشای بازی جواد عزتی و احمد مهرانفر در نقش های کاملاً جدی، برای ما که معمولاً آن ها را در آثار کمدی دیده ایم، تجربه جالبی است. به خصوص جواد عزتی که هیچ شباهتی با احمدِ «فرشته ها با هم می آیند» یا لطیفِ «دردسر های عظیم» ندارد و اصلاً جدی و متفکر بودنش گاهی اوقات توی ذوق می زند! برعکس احمد مهرانفر، جز در مواقعی که عصبانی است، انگار هر لحظه می خواهد با یکی از دیالوگ های ارسطوی «پایتخت» ما را بخنداند ولی لحظه ای بعد، می بینیم که همچنان دارد با جدیت تمام، گروه را رهبری می کند! ناگفته نماند بازی این دو بازیگر از نگاه داوران جشنواره فجر هم خوب درآمده و سال گذشته جواد عزتی برای این فیلم، برای اولین بار نامزد جایزه بهترین بازیگر مکمل مرد در جشنواره فجر شد.
کشمیری و بهشتی: بر اساس یک داستان واقعی
«ماجرای نیمروز» هم مانند بسیاری از فیلم های تاریخی سینمای ما، چند شخصیت واقعی تاریخ سیاسی دهه شصت را به تصویر کشیده است؛ اما با یک تفاوت. مهدویان به خوبی توانسته از وسوسه درگیر کردن بیش از حد شخصیت های واقعی در داستانش رها شود و از خط اصلی داستانش منحرف نشود. او تنها برای تعریف کردن داستان فیلم، شهید بهشتی و شهید لاجوردی را در چند سکانس کوتاه نمایش داده و بعد به سراغ روایت باقی ماجرا رفته است. ولی در همین چند سکانس هم، تلاش گروه چهره پردازی و بازیگران شخصیت ها ستودنی بوده، تا جایی که در لحظات حضور شهید بهشتی در کادر تصویر و به خصوص با فضای مستندگونه فیلم که با دوربین ۱۶ میلیمتری فیلمبرداری شده، مخاطب حس می کند در حال دیدن تصاویر آرشیوی صداوسیماست.در این میان مسعود کشمیری وضعیت متفاوتی دارد. او نقش پررنگی در ماجرای فیلم دارد و اتفاقاً از شخصیت های کمترشناخته شده تاریخ هم هست. مهدی پاکدل به خوبی توانسته چیز هایی را که از او می دانیم، در بازی اش نشان بدهد و چهره پردازی هم به کمکش آمده است.
چهره پردازی: بازگشت سعید امامی!
نزدیک به دو دهه از ماجرای سعید امامی می گذرد و حالا شخصیت «صادق» با بازی جواد عزتی، با گریم خاصش بیش از هرکس، یادآور اوست؛ هرچند اتفاقات فیلم در سال ۶۰ در تهران می افتد و سعید امامی در آن زمان در شیراز بوده است. صادق، مسئول شناسایی در گروه شخصیت های اصلی «ماجرای نیمروز» است و گریم خاص و عینک آفتابی دهه شصتی اش، چهره ای کاملاً زیرک به او بخشیده است.
