ویژه‌نامه جام جهانی مشرق – جام جهانی 1938 کلید خورد و بسیاری از مردم جهان در تب جنگی که در کمین آزادی نشسته بود حال و حوصله تماشا و پیگیری آن را نداشتند، در این میان شاید برزیل می‌توانست به فریاد جذابیت‌های فوتبال برسد. برزیلی که شایسته قهرمانی در جام جهانی بود اما مشکلات درونی و تصمیمات اشتباه کادر فنی این حق را از قناری‌ها گرفت.

 یکی از بحث برانگیزترین تصمیمات مربیگری در جام جهانی به "آدمار پیمنتا" (Ademar Pimenta) مربوط می شود؛ مربی برزیلی در جام جهانی 1938 "لئونیداس دا سیلوا"ستاره تیمش را که 5 گل به ثمر رسانده بود در دیدار نیمه نهایی برابر ایتالیا نیمکت نشین کرد. او می خواست به ستاره تیمش برای فینال استراحت بدهد اما برزیل بازی را باخت! لئونیداس در رده بندی دو گل به ثمر رساند و برزیل سوم شد و لئونیداس هم با 7 گل آقای گل و بهترین بازیکن مسابقات شد.

الماس سیاه برزیل، بی مانند و درخشان در جام جهانی می تاخت و کسی توان مهار این کوه استعداد را نداشت، لئونیداس داسیلوا (Leonidas da Silva) نخستین مهاجم افسانه ای تیم ملی برزیل که به "الماس سیاه" ملقب بود بعد از آرتور فریدنریک ستاره فوتبال برزیل شناخته می شد.
داسیلوا در سال 1913 در ریودوژانیرو به دنیا آمد. علت اصلی شهرت داسیلوا، ابداع ضربه برگردان (قیچی: bicycle kick) یا به قول برزیلی ها "چیودنا" از سوی وی است. داسیلوا نخستین کسی بود که در فوتبال با ضربه برگردان یا همان قیچی عقب، دروازه حریفان را می گشود. انجام این حرکت از سوی لئونیداس جوان در جام های جهانی 1934 و 1938، محبوبیتی چشمگیر را برای وی در همان ایام پدید آورد.

حرکت قیچی برگردان بارها و بارها توسط پله انجام شد و عموم مردم این حرکت را با نام وی می شناختند اما جنگ جهانی و وقفه در بازیهای جام جهانی و ظهور پله 20 سال پس از لئونیداس داسیلوا در عالم فوتبال باعث شده بود که بسیاری از مردم حتی خود لئونیداس را هم فراموش کنند چه رسد به برگردان‌های او.

برای اولین بار در جام جهانی 1938، برزیل توانست با بهترین بازیکنانش به این بازی‌ها بیاید، قبل از این، یعنی در جامهای جهانی 1930 و 1934 به دلیل مشکلات داخلی نمی توانست تمام بازیکنان حرفه ای اش را به جام بیاورد و اولین بار بود که برزیل برای بازی در این جام دارای برنامه بود.


برزیل اولین بازی خود را در روز یکشنبه، پنجم ژوئن سال 1938 و در یک روز بارانی در مقابل لهستان برگزار کرد و جهان با اولین اسطوره فوتبال برزیل آشنا شد : " لئونیداس داسیلوا "


پایان تلخ آقای گل جام جهانی 1938 روی نیمکت
برزیل که امید اول قهرمانی بود، در نیمه نهایی به مصاف ایتالیا رفت. همه پیشاپیش برزیل را برنده این بازی می دانستند و کسی شانسی برای ایتالیا قائل نبود. در کمال تعجب سرمربی برزیل "پیمنتا" از سر غرور و یا از فرط اندیشیدن به بازی فینال، ترجیح داد که به داسیلوا و مارتیم، دو ستاره تیم خود، استراحت دهد تا آنها را در بازی فینال در کمال آمادگی در اختیار داشته باشد. (البته برخی می گفتند لئونیداس مصدوم بوده!) وی دست به تغییراتی زد و ترکیب جدیدی را به زمین فرستاد، برزیل در سه مسابقه با سه ترکیب مختلف بازی کرده بود و این اتفاق خوبی نبود، نیمه اول بازی بدون گل به پایان رسید.
در نیمه دوم Gino Colaussi اولین گل را برای ایتالیا زد و سپس یک صحنه بحث برانگیز؛ Domingos da Guia که یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال برزیل تاکنون است می گوید: که یکی از بازیکنان ایتالیا در محوطه جریمه برزیل به روی او خطایی انجام داده و به جای اینکه داور خطای او را بگیرد یک ضربه پنالتی به نفع ایتالیا اعلام کرد.
به این ترتیب، گل دوم هم از روی نقطه پنالتی توسط "جوزپه مه آتزا " به ثمر رسید، برزیل با گل رومئو توانست چند دقیقه قبل از اتمام بازی جواب یکی از گلها را بدهد اما در انتها بازی را به ایتالیا واگذار کردند.
اما غیبت این دو بازیکن گره در کار برزیل انداخت؛ ایتالیا 2 بر 1 از برزیل پیش افتاده بود و داسیلوا و مارتیم نیز بر روی نیمکت ذخیره ها نشسته بودند. اما آنها باید بر روی نیمکت می ماندند چرا که در آن زمان هنوز قانون تعویض در فوتبال وجود نداشت! بدین ترتیب در شرایطی که یاران درون زمین داسیلوا نیاز فراوانی به کمک وی داشتند، ستاره بی بدیل برزیل ناچار بود در عین سلامت و آمادگی، بازی را از کنار زمین تماشا کند و در عزای از دست دادن فینال بگرید.
بعد از اتمام بازی، برزیلی ها از مسائلی مانند دوری راه و سفرهای طولانی با قطار و بی عدالتی در بازی و اشتباه داور شکایت داشتند.
در بازی رده بندی دوباره لئونیداس به ترکیب اصلی برزیل بازگشت و 2 گل به ثمر رساند و برزیل با نتیجه 4 به 2 سوئد را شکست داد و در جایگاه سوم قرار گرفت.
ایتالیا هم با نتیجه 4 به 2 مجارستان را شکست داد و برای دومین بار پیاپی قهرمان جهان شد.

گزارشگری در رادیو پس از اتمام فوتبال
داسیلوا تا سال 1951 در باشگاه سائوپائولو بازی کرد و پس از آن به کار گزارش بازیهای فوتبال پرداخت. لئونیداس در گزارش فوتبال را نیز همانند بازی فوتبال مهارت داشت و به تدریج به معروف ترین گزارشگر فوتبال در برزیل بدل شد.
داسیلوا برای تیم ملی برزیل 25 بازی انجام  داد و 24 گل به ثمر رساند. وی در دو جام جهانی 34 و 38، مجموعاً 8 بار به میدان رفت و 8 گل نیز به ثمر رساند.


خیلی از مردم برزیل معتقد بودند که شایسته نیست، لئونیداس مبل فروشی داشته باشد و باید به او توجه ویژه شود، او هم از این قضاوت مردم دلخور بود و در یکی از سخنرانی های رادیویی خود گفت: شغل من یکی از بهترین شغلهای دنیا است، خیلی خوشحالم که از فوتبال به جایی نرسیده ام و پولی نصیبم نشده است، خیلی خوشحالم که فوتبال به من مقام و پست نداده و خیلی خوشحالم که با فوتبال زندگی کرده ام و با فوتبال خواهم مرد!
وی در سالهای پایانی عمر خود دچار بیماری آلزایمر شد و ده سال سخت را در این وضع سپری کرد و سرانجام در 24 ژانویه 2004 در سن 91 سالگی  چشم از جهان فروبست. او را در حالی که جمعیت اندکی برای مراسم تدفینش حاضر شده بودند در قبرستان مورادا به خاک سپردند.
لئونیداس داسیلوا در نظرسنجی برای بهترین بازیکن قرن برزیل به همراه دیدی در رده هفتم برترین بازیکنان قرن برزیل ایستاد. پله، گارینشا، زیکو، زیزینهو، آرتور و توستائو بالاتر از او انتخاب شدند.