«زیبایی، سادگی و ایرانی بودن می‌تواند با هم باشد. و جشنواره فجر می‌تواند زیبا، باشکوه و در اوج سادگی باشد. سینماگرانی که سینما و جشنواره فجر را دوست دارند حق دارند که جشنواره‌ای متفاوت با جشنواره کن و ونیز از ما بخواهند. سینما هنری باشکوه است و شکوه و جلال، بخش جدایی ناپذیر برزگترین رویداد فرهنگی کشورمان یعنی جشنواره فیلم فجر است. جشنواره فجر نوروز سینما و جشن برداشت کاشته‌های یک سال سینمای ایران است.

جشن پایان یک سال سینمایی و آغاز سال نوی هنر هفتم. مانند همه جشن‌های دیگر ملی جا دارد برای جشنواره فجرهمه آیین یک جشن بزرگ را را بجا آوریم. البته شکوه و سادگی می‌تواند با هم باشد. مانند بسیاری از آیین‌هایمان که چنین است.

فرش یعنی خلاصه هنر ایران. قدیمی ترین فرش جهان ایرانی است. و کلمه کارپت، تاپی و مانند آن ریشه در فرهنگ و تمدن ایرانی دارد. به تقلید از تمدن ایرانی 458 سال پیش از میلاد، یونانیان برای نخستین‌بار در غرب از این سنت ایرانی پیروی کردند و برای پیشواز از یکی از قهرمانانشان در کاخ، فرش قرمز گستردند. در لغت نامه‌ها و فرهنگ‌نامه‌های اروپایی، قرمزی فرش به عنوان نشانه زندگی، سلامت، شکوه و ابدیت آمده است. در این متون فرش قرمز به عنوان نشانه‌ای از نور و شکوه الهی ریشه در فرهنگ شرق و ایرانی دارد.

فرش قرمز برگرفته از فرهنگ ایرانی و روم شرقی به کلیساهای غرب نفوذ کرد و به عنوان نماد شکوه و عظمت الهی نخست در مراسم و جشن‌های دینی و سپس در آیین های بزرگ مورد بهره برداری قرار گرفت. خلاصه آنکه بدانیم که فرش ایرانی است و قرمزی آن هم ریشه در سنتهای ما دارد. اینکه غربی‌ها از ما این سنت نیکو را به عارییت گرفته‌اند باید خوشحال باشیم. و مدیران جشنواره فیلم فجر با افتخار فرش قرمز ایرانی را زیر پای سفیران شایسته فرهنگ و تمدن ایرانی بگسترانند و هنرمندان عزیزمان با سربلندی از سنت دیرین ایرانی پیروی کنند. چه کسی شایسته‌تر از سینماگر ایرانی برای راه رفتن بر فرش قرمز جشنواره فیلم فجر.»