پارلمان لبنان پس از دو سال و نیم بالاخره روز گذشته با حضور تمام ۱۲۷ نماینده از ۱۲۸ نماینده پارلمان به حدنصاب رسید و در یک رای‌گیری مخفی در دور دوم، ژنرال میشل عون به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد تا به طولانی‌ترین دوره خالی ماندن پست حساس ریاست جمهوری در تاریخ این کشور، پایان داده شود. در جلسه امروز میشل عون در دور اول رای‌گیری ۸۴ رای به دست آورد و کار به دور دوم رای گیری کشید. در دور دوم رای گیری پس از سه بار رای انداختن که دو بارش مخدوش اعلام شد، عون توانست ۸۳ رای لازم برای ریاست جمهوری را به دست آورد. در دور دوم رای گیری نیم بعلاوه یک رای (۶۵ رای) برای انتخاب رئیس جمهوری کافی بود.

در دور دوم رای گیری علاوه بر ۸۳ رای عون، ۳۶ رای سفید و ۶ رای باطله نیز به صندوق انداخته شد. از ۲۴ می ۲۰۱۴ که دوره ریاست جمهوری میشل سلیمان، رئیس جمهوری سابق لبنان به پایان رسید پارلمان این کشور در میان اختلافات جریان‌های سیاسی و بده بستان‌های قدرت‌های خارجی ۴۵ بار تشکیل جلسه داد اما در تمام این مدت نتوانست به حدنصاب لازم برای انتخاب رئیس جمهوری دست یابد. گرچه پیش‌تر و در سال‌های ۱۹۵۲ بعد از استعفای بشاره الخوری، ۱۹۸۸ با پایان ریاست جمهوری  امین الجمیل و سال ۲۰۰۷ با پایان دوره امیل لحود کرسی ریاست جمهوری لبنان برای مدتی خالی مانده بود اما دوره اخیر که با خاتمه مدت ریاست جمهوری میشل سلیمان آغاز شد، بیشترین زمان خالی ماندن این پست کلیدی از زمان استقلال لبنان از فرانسه در سال ۱۹۴۳ محسوب می‌شود.

در قانون اساسی لبنان به دین یا قومیت کسی که ریاست جمهوری را برعهده می‌گیرد اشاره‌ای نشده است اما براساس تقسیم بندی های سیاسی این کشور که از زمان استقلال لبنان رعایت شده، همواره شخصی از مسیحیان مارونی‌ بر کرسی حساس ریاست جمهوری تکیه زده است. برای این منظور توافق دیگر جریان‌های سیاسی داخلی یعنی سنی‌ها و شیعیان نیز لازم است و بر همین اساس پست نخست وزیری به عنوان مقام اول اجرایی کشور به احزاب اهل سنت که در جریان ۱۴ مارس گردهم آمده‌اند می‌رسد و ریاست پارلمان نیز به شیعیان و ائتلاف آنها یعنی ۸ مارس تعلق دارد.

همچنین در جلسه رأی‌گیری «هنری حلو» رقیب جعجع 16 رای به دست آورد و 7 رای باطله نیز داده شد که نام‌های «رشید کرامی»، «طونی فرنجیه» و «دانی شمعون» بر روی آنها نوشته شده بود. سمیر جعجع متهم به قتل این 3 تن است و 11 سال را بر همین اساس در زندان گذراند تا اینکه براساس یک عفو قانونی سوال برانگیز از زندان آزاد شد. در این جلسه محمد کباره نماینده جریان المستقبل از شهر طرابلس در سخنانی گفت به سمیر جعجع رای نخواهد داد زیرا او قاتل شهید رشید کرامی نخست وزیر اسبق لبنان است که ژوئن 1989 در انفجار یک بالگرد بمبگذاری شده در طرابلس ترور شد. سخنان وی در واقع یکی از صریح ترین سخنان یکی از اعضای گروه چهارده مارس علیه جعجع بود.در ادامه به 21 مورد از جنایاتی که سمیر جعجع در آنها دخالت داشته اشاره می‌کنیم:

1ـ قتل «رشید کرامی» نخست وزیر سابق لبنان. وی از حامیان جدی انقلاب اسلامی ایران بود که بالگرد حامل وی در مسیر طرابلس به بیروت با بمب کنترل از راه دور نصب شده از سوی گروه وابسته به سمیر جعجع منفجر شد.

2ـ قتل «تونی فرنجیه» فرزند «سلیمان فرنجیه» رئیس جمهور سابق لبنان به همراه همسر و دخترش.

3ـ قتل «دانی شمعون» فرزند «کمیل شمعون» رئیس جمهور سابق لبنان، به همراه همسر و فرزندانش

4ـ قتل «مونسینیور بیر خریش» دبیر اسقف‌های مارونی

5ـ قتل 23 شهروند بر روی پل رود "الموت" در حاشیه بیروت به علت راهپیمایی مسالمت آمیز که به دستور او و توسط «حمید کیروز» با شلیک گلوله صورت گرفت.

6ـ قتل «خلیل کنعان» سردار ارتش لبنان که «الیک ایلیا» مسئول اجرای این عملیات بود که خود نیز برای از بین بردن سر نخ کشته شد.

7ـ به قتل رساندن «انطوان حداد» سروان ارتش لبنان.

8ـ قتل «جوزف نعمة» ستوان یک ارتش لبنان که مجری این عملیات «توی رحمه» بود.

9ـ قتل وحشیانه «موریس فاخوری» فرمانده پادگاه نظامی اشرفیه در منطقه مسیحی نشین بیروت.

10ـ قتل «امیل عازار» فرمانده پادگان برجاوی نظامی در بیروت.

11ـ قتل «میشل اسرائیلی، فرمانده گردان نظامی که به جنازه او به دریا انداخته شد.

12ـ تلاش برای قتل سه درجه دار در ارتش لبنان به نام‌های «شامل روکز»، «وفادی داوود» و «وداني خوند» که به شدت مسموم شدند.

13ـ ترور «خلیل فارس» یک شهروند لبنانی در خیابان الاشرفیه.

14ـ قتل «غیث خوری» رئیس منطقه جبیل الکتائبی که شب هنگام «فوزی الراسی» او را تعقیب کرد. همسر او نیز بعد از عملیات ترور در بیمارستان کشته شد.

15ـ قتل دکتر «یاس زایک» فرمانده نیروهای پیاده نظام لبنان.

16ـ قتل «شارک قربان» رهبر سابق گروه زرهی لبنان که در بیمارستان اوتیل دیو اقتید معالجه می شد و همانجا با شلیک گلوله کشته شد و به دریا انداخته شد.

17ـ اعدام «سمیر زینون» درجه دار لبنانی و دوستش.

18ـ تلاش برای ترور دکتر «فؤاد ابو ناضر» رهبر نیروهای لبنان.

19ـ تلاش برای ترور «نجاح واکیم» نماینده بارلمان لبنان. 

20ـ تلاش برای ترور «میشل المر» نماینده بارلمان لبنان 

21ـ ربایش 4 دیپلمات ایرانی که در مرکز بازرسی "بربارة" وابسته به نیروهای لبنانی ربوده شدند.

مواضع میشل عون از زمان بازگشت مجدد به صحنه سیاسی لبنان در سال 2005 دچار تغییرات بنیادین شده است. وی پس از اتحاد با حزب الله ارتباط قوی با سوریه بعنوان یکی از مهمترین بازیگران تاثیرگذار در پرونده این کشور ایجاد کرده است. در جریان تجاوز 33 روزه اسراییل به لبنان در سال 2006 حامیان میشل عون به دستور وی درهای منازل و اماکن عمومی محلات خود را بروی شیعیان آواره شده در جریان بمباران های گسترده اسراییل در بیروت و جنوب لبنان گشودند. پس از آغاز بحران سوریه در سال 2011 نیز میشل عون یکی از مهمترین حامیان و هم پیمانان دولت و مردم سوریه بود. 

وی بارها به دمشق سفر کرده و حتی در اوج بحران سوریه ازحمایت های علنی از دولت، مردم و رئیس جمهور سوریه دست نکشید. وی بارها نسبت به خطر گروه های تروریستی تکفیری مورد حمایت ارتجاع عربی هشدار داده و خواستار عزم بین المللی برای مبارزه با آنها شده است. برخی شایعات طی سالهای گذشته نیز حکایت از حضور برخی از شبه نظامیان مسیحی وابسته به وی در صفوف رزمندگان مقاومت اسلامی در سوریه داشته است اما هرگز مورد تایید قرار نگرفت. حمایت قاطع از مقاومت از دیگر مواضع اصولی میشل عون می باشد که بارها موجب خشم ارتجاع عربی و در راس آنها عربستان سعودی و قطر با وی شده است. 

به دلیل همین مواضع طی سالهای گذشته نام عون و شرکت های تجاری وابسته به وی در لیست سیاه تحریم برخی کشورهای عربی مانند امارات، بحرین، عربستان و قطر قرار داشته است. میشل عون از متحدان نزدیک ایران در لبنان محسوب میشود. وی در سال 1378 طی سفری یک هفته ای به ایران با مسئولان ارشد سیاسی کشورمان دیدارهایی داشته است. در این دیدارها وی بارها از حمایت های گسترده و خالصانه دولت و مردم ایران از لبنان طی تمام برهه ها تشکر کرده و خواستار گسترش هر چه بیشتر روابط دو کشور شده بود. وی در آن سفر تاکید کرده بود که "ما به دوستی با ایران و تمام قدرت‌های اصلی خاورمیانه نیاز داریم. انتخاب وی بعنوان رئیس جمهور قطعا درهای همکاری های دو کشور را در کلیه عرصه ها بیش از پیش خواهد گشود. 

از مواضع اصولی عون می توان به مخالفت وی با تجاوز ائتلاف عربی به رهبری عربستان سعودی علیه یمن اشاره کرد. وی طی سخنانی که بازتاب گسترده ای در رسانه های دنیا داشت تاکید کرد که "آنچه در یمن رخ داده یک فاجعه انسانی و جنایتی نابخشودنی است که در سایه سکوت جهانی به وقوع پیوسته است". در زمینه مبارزه با تروریسم نیز وی از جدی ترین حامیان نظریه نابودی گروه های تروریستی تکفیری در منطقه علی الخصوص عراق، سوریه و لبنان است. حمایت های قاطعانه و علنی وی از عملکرد حزب الله در سوریه و لبنان طی نبرد علیه تروریسم هرگز از خاطر ملت های آزادیخواه زدودنی نیست. میشل عون حزب الله را مهمترین حامی لبنان در وزنه ای برای جلوگیری و بازدارندگی از تجاوز اسراییل به خاک کشورش عنوان کرده است. 

وی در سخنرانی خود پس از انتخابش به عنوان رئیس جمهوری لبنان ضمن تشکر از حامیانش بر ادامه مبارزه با اسراییل بعنوان دشمن بزرگ کشورش تاکید کرده و گفت "همچنان با اسرائیل برای دفاع از سرزمینمان مبارزه خواهیم کرد. تجهیز گسترده نظامی ارتش لبنان برای دفاع از کشور اولویت اول کارم خواهد بود. مشکلات پناهندگان سوری با تمام شدن بحران سوریه و بازگشت آنها به سرزمینشان به پایان خواهد رسید. ما تمام تلاش خود را برای پایان جنگ در سوریه خواهیم کرد. در زمینه اقتصادی ، اجتماعی و آموزشی برنامه هایی از جمله افزایش رشد اقتصادی و کاهش تورم برنامه هایی داریم. برخورداری از خدمات دولتی حق مردم لبنان است. وی تاکید کرد که از فلسطینیان همچنان برای بازگشت به سرزمینشان و پس گرفتن سرزمین های اشغالی شان دفاع خواهیم کرد". 

 

نخستین واکنش به انتخاب میشل عون از سوی ایران صورت گرفت. سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان ضمن تبریک انتخاب وی بعنوان رئیس جمهور لبنان آن را گامی مهم در راستای حل بن بست سیاسی بوجود آمده در این کشور عنوان کرد. با گذشت یک ساعت از انتخاب میشل عون بعنوان سیزدهمین رئیس جمهور لبنان دکتر روحانی ریاست جمهوری اسلامی ایران نخستین مسئول منطقه ای بود که با وی تماس گرفته و ضمن تبریک صمیمانه به وی بر ضرورت همکاری هر چه بیشتر دو کشور در عرصه های مختلف منطقه ای و بین المللی تاکید کرد. در مقابل میشل عون نیز بر ضرورت گسترش روابط و پیوند دوستی و برادری با ایران تاکید کرد. وی گفت که لبنان آمادگی دارد با تمام قوا در برابر هرگونه تهدید از سوی گروه‌های تروریستی یا رژیم صهیونیستی بایستد. 

روزنامه های اسرائیلی در واکنش به انتخاب میشل عون بعنوان رئیس جمهور جدید لبنان ، آن را شکستی بزرگ برای اسرائيل و عربستان نامیدند. کانال دو تلویزیون رژیم صهیونیستی با دلهره آور خواندن تصمیم پارلمان لبنان، انتخاب میشل عون را به منزله اعطای قدرت تشکیلاتی بیشتر به حزب الله و هم پیمان منطقه ای آن یعنی ایران ارزیابی کرد. 

میشل عون در 18 فوریه 1935 (29 بهمن 1313) در منطقه الشیاح واقع در حومه فقیر نشین بیروت موسوم به "ضاحیه" به دنیا آمد و در منطقه حارة حریک رشد کرد. این منطقه، حد فاصل بیروت و منطقه جبل لبنان به حساب می‌آید و دارای بافت متنوع مذهبی شامل مسیحی، اهل سنت و شیعه می باشد. میشل عون در ابتدای نوجوانی در سودای تحصیل در رشته مهندسی بود. اما اوضاع معیشتی و مالی سخت خانواده وی مانع رسیدن او به آرزویش شده و به ارتش پیوست. عون متعلق به جوی بود که طرفدار حزب ائتلاف ملی به رهبری ریمون ادّة بودند، آن هم در زمانی که حکومت در اختیار حزب ائتلاف قانون اساسی به رهبری بشارة الخوری بود و درگیری بین این دو حزب در اوج قرار داشت. اما در هر حال ارتش تنها مؤسسه این کشور بود که از کشمکش ها و جهت‌گیری های سیاسی دور مانده و همین هم دلیلی بود که او را به عضویت در خود پذیرفت. 

عون با خانم فادیا الشامی (عون) ازدواج کرد و دارای سه فرزند دختر بنام های "میرای، کلودین و شانتال" می باشد. وی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه نظامی ارتش لبنان مأموریت‌های مختلفی در مناطق مختلف این کشور ، از بیروت در مرکز تا صیدا در جنوب و طرابلس در شمال بر عهده گرفت. وقتی در سال 1984 ژنرال ابراهیم طنوس استعفا داد، عون به جای وی فرمانده ارتش لبنان شد، عون بین سال‌های 1984 تا 1988 فرمانده ارتش بود. در سال 88 و بعد از اختلافات داخلی و غیر ممکن شدن تعیین جانشین امین الجمیل رئیس جمهور وقت لبنان، میشل عون به عنوان فرمانده ارتش مسئول تشکیل دولت نظامی در این کشور شد، این دولت به تقابل با دولت سلیم الحص پرداخت و عملا لبنان گرفتار دو دولت شد. 

یک سال پس از آنکه در توافق طائف زمینه های پایان جنگ داخلی در لبنان پایه‌ریزی شد، بعد از درگیری‌های سخت، عون از جریان لبنانی - سوری که به کاخ ریاست جمهوری حمله کرده بود، شکست خورد و به سفارت فرانسه در لبنان پناهنده شد، او مدتی را در سفارت باقی ماند تا اینکه به فرانسه تبعید شد. در ماه می سال 2005  عون پس از 15 سال تبعید به لبنان بازگشت. استقبال عمومی مردم از وی در فرودگاه نقطه عطفی در آغاز دور جدید فعالیت‌های سیاسی وی بود. عون در چرخش از مواضع قبلی خود ضمن ائتلاف با حزب‌الله و ورود به جریان هشت مارس رویکرد جدیدی در زندگی سیاسی خود در پیش گرفت. فراکسیون تغییر و اصلاح وابسته به وی در پارلمان لبنان در حال حاضر از بزرگترین فراکسیون‌هاست و در انتخابات سال 2009 توانست 27 کرسی از مجلس 128 نفری لبنان را به خود اختصاص دهد.