سرویس سیاست مشرق - «عباس عبدی» فعال سیاسی اصلاح طلب که در اواخر دهه هشتاد پیشنهاد تأمل برانگیز «خروج از حاکمیت» را مطرح کرده بود. - ۱۱ شهریور ۹۹- در مصاحبه با روزنامه شرق در پاسخ به این سوال که «خطای اصلاح‌طلبان در سال ۱۳۸۸ حضور بود یا پافشاری به نتیجه انتخابات؟» گفت: «اساسا در سال ۱۳۸۸ آن انتخابات نبود. اگر انتخاباتی برگزار شود و روز بعد از آن آرامش نباشد، آن انتخابات نیست، بلکه جنگ رأی و سیاست است که در قالب انتخابات خود را نشان می‌دهد. اصلاح‌طلبان نباید وارد این منازعه می‌شدند؛ باید حضور می‌داشتند برای جلب مشارکت نه اصرار بر نتیجه...(حاکمیت) هیچ‌گاه نتوانستند به نتایج خواست جمهوریت چنان که هست تن دهند».
عبدی همچنین- ۶ مهر ۹۹- در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «پیشنهاد کناره گیری رئیس جمهور» نوشت: «برای انتخابات امریکا سه حالت متصور است؛ اول اینکه بدون دردسر و با قاطعیت ترامپ رای بیاورد. دوم اینکه بایدن رای بیاورد و ترامپ نیز به راحتی تمکین کند. سوم اینکه بایدن رای بیاورد و ترامپ تمکین نکند و امریکا وارد چالش جدی سیاسی شود... هر کدام از حالات سه‌گانه‌ای که در انتخابات امریکا رخ دهد، نیازمند مدیریتی سیاسی در ایران است که برای آن برنامه داشته باشد».
این فعال سیاسی اصلاح طلب در ادامه نوشت: «بدون شک و تردید این مدیریت به روحانی و تیم او سپرده نخواهد شد و با حضور آنان نیز چنین مدیریتی را دیگران نیز نمی‌توانند عهده‌دار شوند. بهتر است که مدنی رفتار شود و برای ۱۰ ماه باقی‌مانده شخص دیگری عهده‌دار حل این مشکل شود. حداقل به خاطر مردم و کشور کاری باید کرد. اگر برای حل مشکلات و گرانی آدرس کاخ سفید داده می‌شود، در این صورت کسی که قادر به گفت‌وگو با آن نیست باید کنار برود و راه را باز کند تا دیگران اقدام کنند. حداقل به خاطر کشور و مردم چنین کنید».
این دو اظهارنظر اخیر عبدی دقیقا چکیده ای از رفتارشناسی اصلاح طلبان در دو حالت شکست و پیروزی در انتخابات است.
فشار به رئیس جمهور برای استعفا
«مصطفی تاجزاده» از محکومین فتنه ۸۸ - ۵ مهر ۹۹- در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «روحانی باید پیش از این...استعفا می‌داد و به مردم می‌گفت می‌توان جلوی تحریم را گرفت، اما نمی‌گذارند. بسیاری از مردم اکنون همین را می‌گویند که اگر نمی‌خواهند مذاکره کنند، به‌جای روحانی، جلیلی بنشیند تا لااقل مسئولیت اداره کشور و گرانی و تورم و بیکاری به خودشان بازگردد، شاید متنبه شوند».
«سعید حجاریان» از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ نیز چندین بار پیشنهاد مغرضانه استعفای روحانی را مطرح کرده است.
همچنین «عبدالله ناصری» -مشاور خاتمی و عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان- که از تصریح‌کنندگان نگاه «رحم اجاره‌ای» به دولت روحانی بود، چندی پیش گفت: «روحانی به خاطر عملکرد نامناسب، هزینه سنگینی را به کشور تحمیل و کار مهم او می‌تواند جرأت استعفا دادن باشد. واقعیت این است که بخش اعظم جامعه او را قبول ندارد».
فشار اصلاح طلبان به روحانی برای استعفا در حالی است که این طیف در دو انتخابات گذشته ریاست جمهوری- ۹۲ و ۹۶- پیروز شده و به پاستور راه یافتند. «دولتِ اصلاح طلبان» تمام تخم مرغهای خود را در سبد مذاکره با آمریکا چید و برهمین اساس پرونده مذاکرات هسته ای از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه منتقل شد.
در ادامه، برای اولین بار پس از پیروزی انقلاب، وزرای خارجه ایران و آمریکا به دفعات با یکدیگر دیدار کرده و حتی روسای جمهور ایران و آمریکا نیز گفت و گوی تلفنی انجام دادند. در نهایت مذاکرات هسته ای و توافق هسته ای با دست فرمان مطلوب اصلاح طلبان انجام شد و در نهایت برجام به امضا رسید.
مقامات دولت از جمله روحانی، ظریف، عراقچی، صالحی و فعالین اصلاح طلب بارها تاکید کردند که براساس برجام در دی ماه ۹۴ تمامی تحریم های ضدایرانی از جمله تحریم های مالی، بانکی، نفتی، پتروشیمی و...به یکباره لغو خواهد شد و نه تعلیق.
دلار ۳۰ هزارتومانی، نتیجه مذاکره با آمریکا
در آن مقطع هیچ خبری از «دونالد ترامپ» نبود. بلکه باراک اوبامای مودب! و باهوش! - به تعبیر آقای روحانی- در کاخ سفید حضور داشت و «جو بایدن» معاون وی بود.
اما در دی ماه ۹۴ نه تنها تحریم ها لغو نشد بلکه اوباما ۲۴ ساعت پس از آغاز اجرای تعهدات ۱+۵، تحریم های جدیدی علیه ایران وضع کرد. باراک اوباما به قدری در افزایش تحریم ها و امتناع از لغو تحریم ها اصرار داشت که دولتمردان صراحتا اذعان کردند که دولت اوباما برجام را به صورت فاحش نقض کرده است.
دولتمردان و از جمله روحانی و ظریف علاوه بر وعده لغو تحریم ها در زمان روی کار بودن دولت اوباما، صراحتا اعلام کردند که دولت های بعدی در آمریکا اصلا نمی توانند از برجام خارج شوند؛ چون این توافق بسیار محکم نوشته شده است!
در ادامه، ترامپ دقیقا مسیر اوباما را در مواجهه با ایران ادامه داد. تفاوت ترامپ با اوباما این بود که وی تصویر بدون روتوش- یا به عبارتی تصویر بدون نقاب- آمریکا را نمایش داد. قوانین تحریمی ضدایرانی وضع شده در دولت اوباما، بیشتر از دولت ترامپ بود اما حیله گری اوباما در کنار عملیات روانی «جریان تحریف در داخل»، دشمنی و خباثت آمریکا در آن مقطع را بزک کرد.
در نهایت ترامپ بدون هیچ هزینه ای از برجام خارج شد. اروپا نیز ظاهرا در برجام حضور داشت اما عملا به هیچ عنوان به تعهدات خود عمل نکرد.
«دولتِ اصلاح طلبان» تمام تخم مرغهای خود را در سبد مذاکره با آمریکا چید و سیاست خارجی را با همان دست فرمان مدنظر خود اجرا کرد. اما در نهایت این سیاستگذاری به دلار ۳۰ هزارتومانی و سکه ۱۳ میلیونی و پراید صد و چند میلیونی ختم شد.
دولتمردان و فعالین و رسانه های اصلاح طلب، تحریم ها و دولت ترامپ را عامل اصلی وضع موجود معرفی کردند. این در حالی است که این طیف پیش از سال ۹۲ تاکید داشتند که تحریم ها حداکثر ۲۰ الی ۳۰ درصد در ایجاد مشکلات سهیم است و ۷۰ الی ۸۰ درصد مشکلات ناشی از سوءمدیریت دولت است.
در همین رابطه آقای روحانی- فروردین ۹۲- با انتقاد از عملکرد دولت وقت گفته بود: «مدیریت اقتصاد کشور به جای آنکه با تکیه بر مقاومت و ایستادگی مردم پیام رشد پایدار به مردم بدهد پیام ضعف به تحریم کنندگان ارائه می‌دهد. همه ناکارآمدی‌ها را نمی‌توان پای تحریم نوشت با چه حقی هر روز دست به جیب مردم می‌بریم و نصف پول آنان را می‌گیریم؟ ارزش پول ملی را نصف کردند و هنوز شعار می‌دهند».
روحانی همچنین- مهر ۹۱- در اظهارنظری مشابه گفته بود: «درست است که دشمن به ما فشار می‌آورد، درست است که ما نیاز به اقتصاد مقاومتی داریم اما آیا خودمان به ملتمان فشار وارد نمی‌کنیم؟ نقدینگی را چه کسی بالا برده؟ تحریم‌ها شروع شد برای این تحریم‌ها چه برنامه‌ای را در نظر گرفتیم آیا واقعا به فکر اقتصاد مقاومتی بودیم؟».
ترفند استعفا، برای پاک کردن ردِپا
همانطور که دولتمردان و فعالین اصلاح طلب تاکید داشتند، ۷۰ الی ۸۰ درصد مشکلات موجود نتیجه سوءمدیریت دولت است.
اما این طیف اکنون بجای عذرخواهی از مردم و تلاش برای تغییر ریل گذاری خود، پیشنهاد غرض ورزانه «استعفای رئیس جمهور» را مطرح کرده است.
این پیشنهاد مغرضانه نه تنها به بهبود اوضاع نمی انجامد، بلکه با ایجاد وضعیت «بی دولتی»، زمینه ساز ایجاد التهاب و آشوب های خیابانی می شود.
علاوه بر این استعفای رئیس جمهور، آن هم در ماههای پایانی فعالیت دولت، کارنامه غیرقابل دفاع دولت را کاملا به حاشیه می برد.
همچنین استعفای رئیس جمهور و ایجاد وضعیت «بی دولتی»، مسیر بزک کنندگان آمریکا در «چانه زنی برای مذاکره» را نیز هموار می کند.
از دروغ تقلب تا استعفا
همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، اصلاح طلبان نه جنبه شکست در انتخابات را دارند و نه ظرفیت پیروزی در انتخابات.
اگر در انتخابات شکست بخورند با دروغ تقلب ماهها کشور را دچار آشوب و التهاب کرده و آدرس تحریم های سخت را به دشمن می دهند.
اگر در انتخابات نیز پیروز شوند، با فرافکنی و با دروغ هایی از جمله «اختیارات محدود» و «دولت پنهان» و انداختن قصور و تقصیرهای خود به گردن ترامپ و زلزله و سیل و...از پاسخگویی و گزارش عملکرد طفره می روند.
آنچه در این میان اثبات می شود، بی تفاوتی آشکار اصلاح طلبان نسبت به مشکلات و دغدغه های عموم مردم است. این طیف در اوج گرانی دلار و خودرو و مسکن، یکروز «عمل موضعی کروبی» را سرتیتر می کند و روز دیگر پیشنهاد مغرضانه «استعفای رئیس جمهور در ماههای آخر دولت» را مطرح می کند.