به گزارش مشرق، اگر نیروهای عصائب اهل حق و سازمان بدر به اطراف بغداد نرسیده بودند، طرح بعثی ها برای سقوط بغداد حتمی به نظر می رسید. آنها قصد داشتند نیروهای مسلح خود را از ابوغریب برای اشغال بغداد اعزام کنند اما وقتی که شنیدند که نیروهای داوطلب مردمی و عصائب اهل حق و سازمان بدر به اطراف بغداد رسیدند از طرح خود عقب نشستند. آنها زمانی تصمیم به انجام این طرح گرفتند که معترضان طرفدار جریان صدر اقدام به اشغال پارلمان عراق و منطقه سبز کردند.
سعد المطلبی، عضو شورای استانداری بغداد و از اعضای حزب الدعوه در این باره می گوید: «دو دیپلمات اماراتی بعد از شکست توطئه سقوط بغداد به سفارت امریکا پناه بردند از ترس این که مبادا بازداشت شوند.»
وی در ادامه می گوید: «همه چیز ظرف 8 ساعت رخ داد، وقتی که یقین کرند خط بعثی توانست در میان اطرافیان مقتدا صدر نفوذ کند و او را به انجام توطئه ای راضی کند. بعد از آن بیانیه شماره یک از طریق یک سفارت عربی حوزه خلیج فارس (غیر از امارات) صادر شد. بعد از آن فورا شبکه های تلویزیونی ضد حکومت فعلی عراق که بسیاری از آنها متمایل به بعثی ها و جریان های سنی ناراضی هستند اقدام به پوشش خبری اشغال پارلمان کردند تا جوسازی کنند و وانمود کنند که دولت سقوط کرده است. جنجال سازی ای که بعد از آن شد، نشان می داد تا به این جای کار بعثی ها موفق شده اند. اما همین که خبر توطئه به گوش مقتدا رسید فورا دستور داد که طرفدارانش از منطقه خضراء خارج شوند. این بعد از آن بود که او به توصیه ها توجه نکرد و هر چه به او گفته شد که تحرکاتی انجام ندهد که باعث سوء استفاده بعثی ها و عرب های خلیج فارس شود، گوش نکرد، برای همین تصمیم گرفت که اعتکاف کند.»
المطلبی سپس می گوید: «تصمیم بر آن بود که سه منطقه از بغداد که یکی از آنها در الرصافه بود و دو منطقه دیگر که در کرخ واقع شده بودند، اعلام اعتصاب کنند تا به این ترتیب تروریست هایی که از ابوغریب آمده بودند وارد آن مناطق شوند و با قدرت اسلحه بر امور مسلط شوند.»
وی درباره طراحان خارجی این توطئه می گوید: «شش جلسه در پایتخت امارات برگزار شد تا راه های کودتا در سالروز تولد صدام حسین بررسی شود. در قطر بیانیه شماره یک توسط یکی از چهره های بعثی نوشته شد و چند هفته پیش نیز بعضی سایت ها به طور مفصل به آن پرداختند. مرزهای اردن و عراق در انتظار قرائت رسمی بیانیه شماره یک بودند تا بعد از آن سه نفر از اعضای کادر رهبری قُطری حزب بعث وارد عراق شوند. یک هیئت عراقی 70 گذرنامه صادر کرد تا به واسطه آن بعثی ها زمینی و هوایی وارد عراق شوند. بعد از شکست کودتا چهل نفر از آنها به اردن فرار کردند و 30 نفر دیگر نیز خود را به موصل رساندند. گفتنی است پرچم دوران بعث عراق هنگام تصرف پارلمان توسط نیروهای معترض، توسط افرادی ناشناس در یکی از سالن ها به اهتزاز درآمد.»
المطلبی سپس تاکید می کند، بنا بود فردی بعثی موسوم به اسعد یوم نخست وزیر جدید شود. این توطئه طرح ریزی شده توسط کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و اردنی ها بود اما تحرکات سریع عصائب اهل حق و سازمان بدر این توطئه را ناکام گذاشت. وقتی که تصمیم گرفته شد بیانیه شماره یک خوانده شود تعدادی عربستانی با لباس های عربی و گذرنامه خدمت عربستانی وارد سفارت امریکا شدند تا به اطلاع امریکایی ها برسانند که چه طرحی را در حال انجام دارند.
وی در ادامه می گوید: «اگر این توطئه انجام می شد نیروهای کودتاچی تصمیم داشتند که ایاد علاوی را به عنوان بعثی شیعه مرتد دستگیر کنند.»
وی همچنین می گوید: «نیروهای منطقه سبز نیز با اجازه دادن به تظاهرکنندگان برای ورود به منطقه سبز به نوعی با بعثی ها همراه شدند.»
تا کنون دو تلاش از سوی سوی بعثی ها برای کودتا ناکام مانده است، یکی 7 آوریل بود و دیگری روز تولد صدام حسین. حالا همه منتظرند ببینند با توجه به آشوب سیاسی ا ی که در عراق است توطئه سوم در 17 جولای دنبال خواهد شد؟
منبع: دیپلماسی ایرانی
سعد المطلبی، عضو شورای استانداری بغداد و از اعضای حزب الدعوه در این باره می گوید: «دو دیپلمات اماراتی بعد از شکست توطئه سقوط بغداد به سفارت امریکا پناه بردند از ترس این که مبادا بازداشت شوند.»
وی در ادامه می گوید: «همه چیز ظرف 8 ساعت رخ داد، وقتی که یقین کرند خط بعثی توانست در میان اطرافیان مقتدا صدر نفوذ کند و او را به انجام توطئه ای راضی کند. بعد از آن بیانیه شماره یک از طریق یک سفارت عربی حوزه خلیج فارس (غیر از امارات) صادر شد. بعد از آن فورا شبکه های تلویزیونی ضد حکومت فعلی عراق که بسیاری از آنها متمایل به بعثی ها و جریان های سنی ناراضی هستند اقدام به پوشش خبری اشغال پارلمان کردند تا جوسازی کنند و وانمود کنند که دولت سقوط کرده است. جنجال سازی ای که بعد از آن شد، نشان می داد تا به این جای کار بعثی ها موفق شده اند. اما همین که خبر توطئه به گوش مقتدا رسید فورا دستور داد که طرفدارانش از منطقه خضراء خارج شوند. این بعد از آن بود که او به توصیه ها توجه نکرد و هر چه به او گفته شد که تحرکاتی انجام ندهد که باعث سوء استفاده بعثی ها و عرب های خلیج فارس شود، گوش نکرد، برای همین تصمیم گرفت که اعتکاف کند.»
المطلبی سپس می گوید: «تصمیم بر آن بود که سه منطقه از بغداد که یکی از آنها در الرصافه بود و دو منطقه دیگر که در کرخ واقع شده بودند، اعلام اعتصاب کنند تا به این ترتیب تروریست هایی که از ابوغریب آمده بودند وارد آن مناطق شوند و با قدرت اسلحه بر امور مسلط شوند.»
وی درباره طراحان خارجی این توطئه می گوید: «شش جلسه در پایتخت امارات برگزار شد تا راه های کودتا در سالروز تولد صدام حسین بررسی شود. در قطر بیانیه شماره یک توسط یکی از چهره های بعثی نوشته شد و چند هفته پیش نیز بعضی سایت ها به طور مفصل به آن پرداختند. مرزهای اردن و عراق در انتظار قرائت رسمی بیانیه شماره یک بودند تا بعد از آن سه نفر از اعضای کادر رهبری قُطری حزب بعث وارد عراق شوند. یک هیئت عراقی 70 گذرنامه صادر کرد تا به واسطه آن بعثی ها زمینی و هوایی وارد عراق شوند. بعد از شکست کودتا چهل نفر از آنها به اردن فرار کردند و 30 نفر دیگر نیز خود را به موصل رساندند. گفتنی است پرچم دوران بعث عراق هنگام تصرف پارلمان توسط نیروهای معترض، توسط افرادی ناشناس در یکی از سالن ها به اهتزاز درآمد.»
المطلبی سپس تاکید می کند، بنا بود فردی بعثی موسوم به اسعد یوم نخست وزیر جدید شود. این توطئه طرح ریزی شده توسط کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و اردنی ها بود اما تحرکات سریع عصائب اهل حق و سازمان بدر این توطئه را ناکام گذاشت. وقتی که تصمیم گرفته شد بیانیه شماره یک خوانده شود تعدادی عربستانی با لباس های عربی و گذرنامه خدمت عربستانی وارد سفارت امریکا شدند تا به اطلاع امریکایی ها برسانند که چه طرحی را در حال انجام دارند.
وی در ادامه می گوید: «اگر این توطئه انجام می شد نیروهای کودتاچی تصمیم داشتند که ایاد علاوی را به عنوان بعثی شیعه مرتد دستگیر کنند.»
وی همچنین می گوید: «نیروهای منطقه سبز نیز با اجازه دادن به تظاهرکنندگان برای ورود به منطقه سبز به نوعی با بعثی ها همراه شدند.»
تا کنون دو تلاش از سوی سوی بعثی ها برای کودتا ناکام مانده است، یکی 7 آوریل بود و دیگری روز تولد صدام حسین. حالا همه منتظرند ببینند با توجه به آشوب سیاسی ا ی که در عراق است توطئه سوم در 17 جولای دنبال خواهد شد؟
منبع: دیپلماسی ایرانی
