به گزارش مشرق،کانال تلگرامی مطالعات خلیج فارس در مطلبی با عنوان گام بلند امارات در اعتباربخشی به طالبان نوشت:

تا به امروز، هیچ کشوری، از جمله کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، رسماً مشروعیت حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است. با این وجود، در فوریه ۲۰۲۴ سومین نشست ده‌ها نماینده بین‌المللی در افغانستان با هدف هماهنگی بهتر تعاملات بین‌المللی با کابل در دوحه برگزار شد. افزون بر این، امارات سال گذشته، در تلاش برای نفوذ در افغانستان به شرکای خلیجی خود پیوست.

در ۴ ژوئن ۲۰۲۴، سراج‌الدین حقانی وزیر کشور طالبان از ابوظبی بازدید، و با شیخ محمد بن‌زاید، رئیس امارات دیدار کرد؛ که نخستین سفر حقانی به خارج از افغانستان پس از تسلط مجدد طالبان بر این کشور بود. عبدالحق واثق، رئیس نهاد اطلاعاتی طالبان نیز جزو هیئت همراه او بود. به گفته منابع، دو طرف درباره افزایش همکاری دو کشور و راه‌های تقویت روابط برای تامین منافع متقابل و کمک به ثبات منطقه گفت‌وگو کردند.

این گفت‌وگوها همچنین شامل "موضوعات اقتصادی و توسعه و نیز حمایت از بازسازی و توسعه افغانستان" بود.

سفر حقانی به ابوظبی موجی از شوک را در واشنگتن برانگیخت؛ زیرا ایالات متحده قبلا حقانی را به دست داشتن در حمله تروریستی در کابل که منجر به کشته شدن یک غیرنظامی آمریکایی شد، متهم کرده بود.

تصمیم بن‌زاید برای دیدار با هیئت افغان، به طالبان مشروعیت بین‌المللی قابل‌توجهی داد، زیرا امارات با این دو مقام طالبان به عنوان نمایندگان معتبر یک دولت خارجی رفتار می‌کرد؛ و این بی‌تردید باعث ایجاد حیرت در واشنگتن شد؛ که تا حد زیادی شرکای خود را از برقراری مجدد روابط دیپلماتیک با طالبان بر حذر داشته است.

اگرچه اقدامات دیپلماتیک برخی کشورهای شورای همکاری در افغانستان، به حکومت طالبان مشروعیت بین‌المللی می‌دهد، اما این کشورها بارها و بارها سودمندی خود را برای غرب به عنوان همکار گفت‌وگوکننده با کابل ثابت کرده‌اند. این کشورهای حاشیه خلیج‌فارس ترجیحات سیاست غرب را به طالبان منتقل کرده‌اند و استدلال می‌کنند که دولت باید محدودیت‌های سرکوبگرانه بر حقوق زنان و ممنوعیت موسیقی را به عنوان شرطی برای به رسمیت شناختن بیشتر بین‌المللی لغو کند.

در حال حاضر، به نظر می‌رسد که طالبان، به ویژه با میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری زیربنایی روی میز، از مذاکرات راضی است؛ با این حال، ایجاد روابط قوی و پایدار با شرکای بین‌المللی و منطقه‌ای و در عین حال ممانعت از مداخله خارجی در روندهای روزمره دولت در کابل و جامعه افغانستان، چالش بزرگ‌تری را نشان می‌دهد.