سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابهلای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیلها و پیشینههایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم میگذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
"کروبی" و ماجرای پادشاهی که لخت بود
غلامحسین کرباسچی، فعال چپ و از مبرّزین حزب کارگزاران سازندگی اخیرا در یادداشتی که سایت اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرد به دفاع از مهدی کروبی (از اضلاع فتنه سال 88) پرداخت و در بخشی از آن نوشت:
" کروبی به طور کلی نگران وضع کشور است و هر زمان که خدمت ایشان میرسیم مسالهاش مشکلات اقتصادی مردم و مصائب طبقات محروم و متوسط جامعه است. کمتر پیش میآید که درباره مسائل سیاست داخلی صحبت کنند و بیشتر نگران مردم هستند. معمولا از طریق فضای مجازی، مطالعه روزنامهها و... در جریان مسائل کشور قرار میگیرند و همراه با مردم نگران وضعیت سوءمدیریتها میشوند. هر زمان که ایشان را ملاقات میکنیم، نگران مشکلات معیشتی و اقتصادی کشور هستند. "
کرباسچی در یادداشت خود همچنین انتقاداتی را نیز از وضعیت اقتصادی کشور و گرانی ها مطرح کرده است. [1]
*انتقادات کرباسچی به وضعیت اقتصادی و گرانیها صحیح است لکن نقطه عزیمت "بصیرت نافذ" از همینجا آغاز میشود که مردم باید تأمل کنند که امثال کرباسچی در قبال انتقادات درست خود به چه سمت و سویی و به کدامین راه حلها اشاره دارد!؟
آیا راه حل مشکلات موجود و گرانی؛ "آزمودنِ آزموده" و رجوع به رأی دادن به اصلاح طلبان و فتنه خیابانی سال 88 است!؟
آیا ناجی مشکلات امروز مردم همان کسانی هستند که در سال 88 برای رفع مشکلات وقت "آدرس خیابان"را میدادند!؟
پر واضح است که مردمی نامیدن کروبی و دلسوز جلوه دادن او از سوی آقای کرباسچی، تکرار همان افسانه قدیمی "پادشاه لخت" و تشویق و هورا برای لباسی است که بر تن لخت پادشاه وجود ندارد.
مردم باید بدانند که راه حل مشکلات، فقط و فقط از مسیر صندوق انتخابات و "رأی خوب" عبور میکند و کسانی میتوانند مشکلات روز کشور و گرانیها را حل کنند که کارنامهای خوب در اجرائیات دارند و البته هنوز در مقام ریاست جمهوری آزموده نشدهاند.
در این بین البته فرماندهان فتنه اقتصادی و نیز رجال بیلیاقت و ناکارآمدی که کارنامه آنها در نزد مردم گشوده است؛ هرگز جایی ندارند.
***
یک نگاه عجیب انتخاباتی
به مردم خدمات بدهیم تا در انتخابات مشارکت کنند!
محمدصالح جوکار، نماینده یزد و رئیس کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها در مجلس پیرامون انتخابات امسال به ایسنا گفته است:
"ما اگر می خواهیم مشارکت حداکثری مردم را در انتخابات پیش رو داشته باشیم بایستی مردم ما خدماتی دریافت کنند. ارائه این خدمات میتواند در حوزه کار مجلس و یا در حوزه کار دولت باشد. مردم باید احساس کنند که به آنها خدمت گزاری می شود. این احساس بایستی در مردم پدیدار شود. باید راهبردی برای حل مشکلات مردم پیش گرفته شود. "[2]
*باید دانست که مسئله انتخابات و مشارکت انتخاباتی مردم ذاتا هرگز یک مسئله داد و ستدی و تهاتری نیست و نمیتوان و نباید مشارکت انتخاباتی مردم را به "میزان دریافت خدمات" گره زد. (اگرچه خدمتگزاری تنها شأن مسئولان است)
چه اینکه در نگاه عقلایی حتی باید در هنگامه ناکارآمدی و کمبود خدمات؛ میزان مشارکت مردم در انتخابات بیشتر از سنوات گذشته باشد تا با کنارزدن بیهنران به کارآمدان رأی بدهند و چاره مشکلاتشان را از سمت آنها جستجو کنند.
مثلا در جریان انقلاب اسلامی سال 57 نیز دیدهایم که مردمی به جان آمده از ظلم شاه، فساد و استضعاف اما به صورت میلیونی با امام امت همراه شدند و در مشارکتی فراگیر؛ انقلاب اسلامی و انتخاباتهای پرشور صدر انقلاب را رقم زدند. و البته با خوانش کارنامه انقلاب اسلامی درمییابیم که انقلاب مردم به دستاوردهای اقتصادی، امنیتی، فرهنگی و دینی بزرگی هم دست یافته است که حتما بایستی تداوم یابد.
مشارکت انتخاباتی یک حق است که اگرچه واجب نیست اما مؤکد است. یعنی اگر کسانی در انتخابات شرکت نکنند و یا دست به رفتار شریرانه ترویج "تحریم انتخابات" بزنند؛ عملا به متهمان ردیف اول علت مشکلات و ناکارآمدیها تبدیل میشوند زیرا به جای اقدام عقلانی "رأی دادن، ترویج مشارکت بالا و رأی خوب"؛ با سکوت و تحریم خود، زمینه را برای رأی بد و پیروزی ناکارآمدان و افراد بیلیاقت فراهم کردهاند.
دقت کنیم که "مشارکت انتخاباتی و رأی خوب" به مثابه مراجعه یک فرد بیمار به پزشک است.
فردی که در محیط خود احساس بیماری و مشکل میکند طبعا و منطقا بایستی به پزشک مراجعه کند و صندوق انتخابات همان پزشکی است که میتواند به حل مشکلات کمک کند. (البته باید دانست که حل مشکلات کلان اقتصادی و اجتماعی بصورت یکشبه ممکن نیست و شرط اول قدم ورود به فرایند رفع مشکلات نیز رأی خوب است)
در مقوله مشارکت انتخاباتی بیان نکته هم ضروریست که مشارکت بالا اگرچه یک امتیاز است لکن قوام یک انتخابات و آبروی یک نظام سیاسی به میزان مشارکت وابسته نیست. چون میزان مشارکت تحت تأثیر عوامل بسیاری قرار دارد و ایران اسلامی هم همانند دیگر حاکمیت های پیشرفته در دنیا ممکن است هر از گاهی با مشارکت پایین انتخاباتی مواجه شود. بلکه قوام انتخابات، ملاک قبولش و تبلور آبرو و قدرت نظام سیاسی در "برگزاری انتخابات قانونی و رعایت قانون" با هر میزان مشارکتی است.
***
این ندانستنها کار دستمان میدهد!
الهام فخاری، فعال اصلاحطلب و عضو سابق شورای شهر تهران اخیراً در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری ایلنا پیرامون قانون حجاب؛ در پاسخ به این سوال که اساسا با زیرساختهای موجود در کشور چقدر احتمال پیادهسازی اظهارات آقای رادان با موفقیت وجود دارد، گفته است:
"همه منابع کشور را میتوان صرف یک مناقشه اینچنینی کرد!؟ آیا اگر هم بشود انجام چنین کاری با اصول حکمرانی شایسته سازگاری دارد؟ کنار خیابان های شما آدم های گرسنه در سطح آشغال دنبال خوراک بگردند، مردم روزبهروز روز فقیرتر بشوند درهمان حال شما بودجه ملی را صرف ابزارهای کاری کنید که مساله ای را حل نمیکند؟ "[3]
*اظهارات عوامانه خانم فخاری در حالی است که نمیتوان با دیدن یک عکس یا یک شخص فقیر درباره کلیت یک نظام اقتصادی اظهار نظر کرد.
ایران اسلامی امروز با مشکلاتی در بحث گرانی روبهروست اما در همین حال ارزانترین نان، سوخت و مالیات را به شهروندان خود ارائه میدهد و طبق گزارش مؤسسه GHI جزو سیرترین کشورهای جهان نیز هست. [4]
از طرفی حتی اگر ایران با مشکل گرسنگی هم مواجه باشد؛ این مسئله به هیچ وجه مجوزی برای زیر پا گذاشتن قانون و اعتقادات اکثریت متدین ایرانی نیست.
یعنی خانم فخاری از دو حیث عقلانی آشکار متوجه مسئله نیستند و جالب آنکه با همین بیاطلاعی به عرصه رسانه آمده و نظراتی را ابراز میکنند بیآنکه متوجه تأثیرات سوء این جهل ابراز شده باشند.
دقت شود که از دلائل بروز گرانی و یا فقر؛ همین قبیل بیمسئولیتیها و یا تقلای همین قبیل افراد کمدان برای حضور در سمتهای اجرایی است.
***
1_ https://www.etemadonline.com/tiny/news-609451
2_ isna.ir/xdNLbW
3_ https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1350522
4_ mshrgh.ir/944980