سرویس جهان مشرق - در هفته های اخیر، تنش میان حزب الله لبنان و ارتش رژیم صهیونیستی به شکل قابل توجهی شدت گرفته است. حزب الله لبنان در حمایت از مقاومت فلسطین اعلام کرد تا زمانی که حملات به غزه ادامه داشته باشد، حملات خود به شمال سرزمین های اشغالی را متوقف نخواهد کرد.

از هفت اکتبر حزب الله لبنان مواضع ارتش رژیم صهیونیستی در شمال فلسطین اشغالی را مورد هدف قرار داده و خسارات گسترده ای به صهیونیست‌ها وارد کرده است. با وجود آنکه حملات حزب الله تنها مواضع نظامی ارتش رژیم صهیونیستی را به عنوان اهداف مشروع را هدف قرار داده است، ارتش این رژیم، به شکل گسترده ای اهداف غیر نظامی را در جنوب لبنان مورد حمله قرار داده است.

دولت رژیم صهیونیستی که اکنون خود را در خطر سقوط می بیند، تلاش خود را میکند تا با گسترش تنش و درگیری و وارد کردن بازیگران دیگر منطقه و جهان به این تنش، خود را از زیر بار سنگین شکست نجات دهد. مقامات تندروی رژیم صهیونیستی اینگونه ارزیابی میکنند که حمله به لبنان و درگیری با حزب الله لبنان، میتواند این هدف آن را محقق سازد و جنگ احتمالی با لبنان، پای آمریکا و دیگر قدرت‌های منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای را به این جنگ باز می‌کند.

باوجود هشدار کشورهای غربی نسبت به هرگونه حمله به لبنان و وقوع تنش گسترده در منطقه، مقامات رژیم صهیونیستی اظهارات خود مبنی بر تجاوز به جنوب لبنان را کنار نگذاشته و اقدام به عملیات روانی در جهت حمله به جنوب لبنان کردند.

اما نکته قابل توجهی در رابطه با واکنش جمهوری اسلامی ایران در رابطه با این مسئله وجود دارد. پس از اظهارات مقامات رژیم صهیونیستی مبنی بر حمله به جنوب لبنان، نمایندگی ایران در سازمان ملل در یک پیام در توئیتر سخنان مقامات رژیم صهیونیستی برای حمله به لبنان را «جنگ روانی» خواند و نوشت: ایران اگرچه تبلیغات رژیم صهیونیستی مبنی بر قصد حمله به لبنان را جنگ روانی می‌داند، اما در صورت دست زدن به تهاجم نظامی تمام عیار، جنگی نابودکننده رخ خواهد داد». نمایندگی ایران در سازمان ملل هشدار داد که «همه گزینه‌ها از جمله مشارکت کامل همه جبهه‌های مقاومت روی میز است».

باتوجه به قوانین و عرف سازمان ملل که نمایندگی‌های کشورهای مختلف باید به آنها پایبند باشند، اقدام نمایندگی ایران در سازمان ملل، احتمالا به لحاظ چهارچوب حقوقی و منشور سازمان ملل، اقدامی غیر متعارف محسوب میشود، چرا که بر اساس قوانین این سازمان، دولت‌ها نباید به هر طریقی که با هداف سازمان ملل مغایرت داشته باشد، دولت‌های دیگر را تهدید کنند.

در ابتدا ذکر این نکته ضروری است که جمهوری اسلامی ایران به صراحت اعلام کرده است که از موازین حقوقی بین المللی، حاکمیت رژیم صهیونیستی بر سرزمین های اشغالی فلسطین را به رسمیت نمی شناسد و از این رو تهدید ایران علیه رژیم صهیونیستی، تهدید علیه حاکمیت و یا استقلال سیاسی یک واحد سیاسی رسمی محسوب نمی شود.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد، این است که نمایندگی ایران در سازمان ملل، نمایندگی تمام حاکمیت جمهوری اسلامی ایران محسوب میشود و این تهدید، یک تهدید نمایشی در سطح یک هیئت دیپلماتیک نیست، بلکه در واقع تهدید نظام جمهوری اسلامی ایران علیه رژیم صهیونیستی است و انتشار چنین پیامی در صفحه توییتر رسمی هیئت ایران در سازمان ملل، با چراغ سبز از تهران انجام شده است.

اما نکته ای که شاید کمتر به آن پرداخته شد، نوع واکنش‌ها به این اقدام نمایندگی ایران درسازمان ملل در تهدید رژیم صهیونسیتی مبنی بر یک پاسخ گسترده در صورت حمله به لبنان است. در واقع این انتظار وجود داشت که کشورهای غربی و همچنین، ریاست سازمان ملل، نسبت به این تهدید ایران از خود واکنش نشان داده و این اقدام ایران را مورد انتقاد قرار دهند. به لحاظ حقوقی، آنتونیو گوترش و یا اعضای هیئت رئیسه این سازمان، این اختیار را دارند که نسبت به چنین موضعی از سوی نمایندگی ایران در سازمان ملل، واکنش نشان داده و خواستار تغییر و یا اصلاح آن باشند. اما پس از این تهدید و بلند شدن صدای صهیونیست‌ها نسبت به آن، ما شاهد این مسئله بودیم که نه تنها بسیاری از کشورها از جمله دولت های غربی واکنش چندان قابل توجهی نسبت به این تهدید ایران نشان نداند، بلکه رئیس سازمان ملل و دیگر اشخاص مرتبط با هیئت رئیسه فعلی، نسبت به آن سکوت کردند.

مسئله این است که شرارت‌ها و جنایت‌های رژیم صهیونیستی در نُه ماه گذشته و تلاش آن برای افزایش تنش در منطقه و تخطی‌آشکار آن از موازین و قوانین بین المللی در هر سطحی و همچنین محکومیت‌ آن در مجامع بین المللی از جمله دادگاه لاهه، باعث شده است که کشورهای غربی و همچنین سازمان ملل که سابقه حمایت یک طرفه از صهیونیست ها را در کارنامه خود دارد، با سکوت در برابر تهدید رسمی و بی سابقه این رژیم توسط جمهوری اسلامی ایران، سیگنال واضحی را به صهیونیست‌ها ارسال کنند.

واقعیت امر این است که جامعه بین المللی از اقدامات وحشیانه و مختل کننده نظم و قوانین بین المللی از سوی رژیم صهیونیستی به ستوده آمده و نسبت به تهدیدات جمهوری اسلامی ایران برای توقف خودکامگی‌های رژیم صهیونیستی، به شکلی غیر مستقیمی ابراز رضایت می کند.

هزینه اقدامات تبهکارانه و ضد انسانی رژیم صهیونیستی، آسیب نظم بین المللی است که کشورهای غربی بنیانگذار و ترویج دهنده آن هستند، نظمی که در صورت نبود آن، غرب از جمله آمریکا، دیگر قدرت کنشگری سابق را نخواهند داشت.